حلّى (متوفاى 762) در كتاب «المنتهى» گويد: «بهترين قرائت‌ها نزد من قرائت عاصم است»[1].

قارى بزرگ قدر عماد الدين استرآبادى- از علماى قرن نهم- كتابى در خصوص قرائت عاصم نوشته و سند خود را به او بيان داشته است. اين رساله در اين باب يگانه است و براى دختر شاه طهماسب صفوى نگاشته و در خاتمه آن، آنچه را كه از شاطبى در قصيده شاطبيّه‌اش فوت شده، يادآور شده و استدراك نموده است‌[2].

معلّم و قارى بزرگ مصطفى فرزند محمد ابراهيم تبريزى، مقيم مشهد مقدس كه در قرن يازده مى‌زيسته (ولادت وى به سال 1007 بوده) رساله‌اى ارزنده در اسناد قرائت عاصم تأليف نموده است‌[3]. خلاصه، كتب فراوان و متعددى بر دست بزرگان علما درباره ارزش قرائت عاصم به رشته تحرير درآمده و همواره دانشمندان با جمهور مسلمين در بها دادن به قرائت عاصم هم‌دوش و هم‌صدا بوده‌اند، كه بر اهميّت شأن اين قرائت دلالت دارد. علاوه بر مزاياى ديگر كه شرح آن رفت.

3. از طرف ديگر، حفص كه قرائت عاصم را در مناطق مختلف رواج داده به انضباط و استوارى شايسته‌اى معروف بود و از اين جهت همه مسلمانان علاقه‌مند بودند تا قرائت عاصم را به خصوص از وى اخذ كنند. علاوه بر آنكه حفص، اعلم اصحاب عاصم نسبت به قرائت او بوده و در حفظ و ضبط قرائت عاصم بر ابو بكر بن عياش، هم‌رديف خود، پيشى گرفته بود[4].

ابو عمرو دانى گويد: «حفص كسى است كه قرائت عاصم را براى مردم تلاوت مى‌كرد و در ترويج آن مى‌كوشيد. او در بغداد و در مكه به آموزش قرائت عاصم همّت گماشت»[5].

ابن المنادى گفته است: «پيشينيان حفص را در حفظ و ضبط قرآن برتر از ابن عياش مى‌دانستند و او را به ضبط كامل قرائتى كه از عاصم آموخته بود، توصيف‌

[1] منتهى المطلب، چاپ سنگى، ج 1، ص 273، فرع ششم.

[2] ر. ك: تهرانى، الذريعة، ج 17، ص 55، شماره 304.

[3] همان، ج 12، ص 236، شماره 1542.

[4] ابن الجزرى، طبقات القرّاء، ج 1، ص 254.

[5] همان.