كرد و به‌طورى‌كه من شنيدم، قرائت او غير از قرائت ديگر مردم بود. ابو عبد اللّه عليه السّلام به وى گفت: «از اين قرائت خوددارى كن و همان گونه كه مردم مى‌خوانند تو هم بخوان»[1]. شايد اين شخص بر حسب تفنّن قرّاء، قرآن را به وجوه مختلف قرائت كرده است و از آنجا كه اين قبيل قرائت‌ها، به‌منزله بازى با نص قرآن كريم است، امام وى را نهى كرده است و دستور داده كه همان قرائت معروفى را كه مردم ملتزم به آن هستند اختيار كند، زيرا قرائت صحيح كه در شريعت بدان امر شده، همان قرائتى است كه هر نسلى از نسل پيش تا از پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و او از جبرئيل و او از خداى عزّ و جل، اخذ كرده است و توجّهى به قاريانى كه فن قرائت را همانند يك نوآورى و صنعت حرفه خود قرار داده‌اند، نبايد كرد و تنها قرائتى كه با قرائت عامه مسلمانان موافق باشد، بايد مورد توجه قرار گرفته شود.

5. سفيان بن السمط مى‌گويد: در مورد تنزيل قرآن از امام صادق عليه السّلام پرسيدم، وى گفت: «همان گونه كه آموخته‌ايد، بخوانيد»[2].

وى از نص اصلى كه براى نخستين بار نازل شده سؤال كرده است، زيرا ديده است كه قرّاء در اين زمينه اختلاف دارند و امام پاسخ مى‌دهد كه نص اصلى همان است كه امروز ميان مردم متداول است و فرموده او (همان گونه كه آموخته‌ايد بخوانيد) به اين معنا است كه بر شما (يعنى عامه مسلمانان) واجب است قرآن را همان گونه كه خلفا عن سلف از پيامبر صلّى اللّه عليه و آله فرا گرفته‌ايد، بخوانيد.

6. علىّ بن الحكم مى‌گويد: عبد اللّه بن فرقد و معلّى بن خنيس براى من نقل كردند كه ما در محضر امام صادق عليه السّلام بوديم و ربيعة الرأى نيز با ما بود. در آنجا پيرامون فضل قرآن سخن به ميان آمد. امام صادق عليه السّلام فرمود: «اگر ابن مسعود قرآن را طبق قرائت ما نمى‌خوانده است، گمراه بوده است». ربيعه گفت: گمراه؟ امام عليه السّلام گفت: «بلى، گمراه». امام صادق عليه السّلام، اضافه كرد: «ما قرآن را طبق قرائت ابىّ مى‌خوانيم»[3].

[1] « كفّ عن هذه القراءة اقرأ كما يقرأ الناس».

[2] « اقرءوا كما علّمتم».

[3] « ان كان ابن مسعود لا يقرأ على قراءتنا فهو ضالّ». فقال ربيعة: ضالّ؟ فقال عليه السّلام:« نعم، ضالّ». ثمّ قال ابو عبد اللّه عليه السّلام:« أمّا نحن فنقرأ على قراءة ابىّ».