صحابه راستين از نگاه انديشمندان‌

همواره انديشمندان جهان اسلام و تشيع صحابه به معناى صحيح كلمه را ستوده‌اند و آنها را معتبر و حجت مى‌دانند.

براى نمونه مرحوم صدوق، اسوه نقد و تمحيص، در كتاب «من لا يحضره الفقيه» در باب شرايط امام جماعت- كه بايد افضل القوم باشد- به ترتيب، از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله، ابوذر (صحابى جليل) و ائمه اهل‌بيت عليهم السلام اين گونه نقل مى‌كند:

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: «إِمَامُ الْقَوْمِ وَافِدُهُمْ فَقَدِّمُوا أَفْضَلَكُمْ»؛ امام جماعت به منزله نماينده‌اى است كه نزد بزرگى گسيل مى‌گردد، پس برترين و شايسته‌ترين را پيش بداريد و به امامت گماريد.

وَ قَالَ أبُوذَر: «إِنَّ إِمَامَكَ شَفِيعُكَ إِلَى اللَّهِ- عَزَّ وَ جَلَّ- فَلا تَجْعَلْ شَفِيعَكَ سَفِيهاً وَ لا فَاسِقاً»؛ «همانا امام تو، شفيع تو نزد خداوند- عزوجل- است، پس شفيع خود را نادان بدخوى وفاسق قرارمده.»

سپس از امام باقر و امام صادق عليه السلام در اين باره روايت مى‌كند.[1]

[1] . من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 247.