لِمَا بَعْدَ الْمَوْتِ وَ تُهَوِّنَ عَلَيْهِمْ كُلَّ كَرْبٍ يَحِلُّ بِهِمْ يَوْمَ خُرُوجِ الأَنْفُسِ مِنْ أَبْدَانِهَا وَ تُعَافِيَهُمْ مِمَّا تَقَعُ بِهِ الْفِتْنَةُ مِنْ مَحْذُورَاتِهَا، وَ كَبَّةِ النَّارِ وَ طُولِ الْخُلُودِ فِيهَا وَ تُصَيِّرَهُمْ إِلَى أَمْنٍ مِنْ مَقِيلِ الْمُتَّقِينَ.»

بار خدايا، بهترين پاداش خود را به تابعان و پيروان ايشان (مهاجرين و انصارِ پيرو صحابه پيامبر)- كه نيكو كردارند- برسان. آنان كه مى‌گويند: پروردگارا ما و برادران [ايمانى‌] ما را كه در ايمان بر ما پيشى گرفتند، بيامرز؛ آن تابعان و پيروانى كه راه ايشان (صحابه) را پيمودند و به آن‌جا كه آنان رو آوردند، رو نمودند و بر روش آنها رفتار كردند (در عقايد و گفتار و كردار، پيرو آنها بودند)؛ شكى، بينايى (عقائد و ايمان) شان را برنگردانيد و در پيروى آثار و اقتدا به نشانه‌هاى هدايت و رستگارى صحابه، دو دلى آنها را نگران نساخت؛ در حالى كه يارى‌كننده و كمك‌دهنده ايشان و پيرو دين آنان هستند؛ در راه آنها مى‌روند و با ايشان يگانگى دارند (اين گونه نيست كه يكى درباره صحابه گفتارى بگويد و ديگرى خلاف آن را بيان كند)؛ در آن‌چه (اخبار و احكامى) صحابه [از پيغمبر شنيده و] به آنها رسانده‌اند، تهمت به ايشان نمى‌زنند (در راستى بيان آنها شك نمى‌كنند). بار خدايا، از امروز ما تا روز قيامت، بر تابعان و زنان و فرزندانشان و بر هر كدام از ايشان كه تو را اطاعت كرده است، درود فرست؛[1] چنان درودى كه به سبب آن، ايشان را از نافرمانى خويش نگه‌دارى و در باغ‌هاى بهشت خود، براى آنها فراخى دهى و آنان را از مكر شيطان بازدارى و بر هر كار نيكى كه از تو كمك‌

[1] . جمله« و هر كدام از ايشان كه تو را اطاعت كرده است» از قبيل عطف خاص بر عام است.