3. درخواست صله ارحام يعنى نسبت به رحم يكديگر مودت داشته باشيد.

سپس براى ترجيح وجه اختيارى خود بر اين سه وجه مى‌گويد: دليل بر صحت اختيار رأى سابق، موضع‌ «فِي» در آيه است‌ «الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى‌»؛ زيرا اگر وجه اول از وجوه سه‌گانه مراد بود، بايد بدون‌ «فِي» آورده شود «مودة القربى» و اگر وجه دوم بود بايد «المودة بالقربى» گفته شود و اگر وجه سوم بود بايد «مودة ذى القربى» گفته شود.[1]

اين تفسير و موضعگيرى دور از واقعيت است؛ زيرا چگونه ممكن است پيامبر از قوم مشرك و معاند خود طلب يارى كند و آن را اجر رسالت خود- كه نپذيرفته‌اند- بيان كند؟ سخنى بسيار عجيب است! آنان رسالت او را قبول ندارند و او را تكذيب نموده‌اند، آنگاه پيغمبر به آنها مى‌گويد: اجر رسالت مرا در خويشاوندى خود نگاه داريد و از من حمايت كنيد. پيغمبر (ص) مى‌داند كه سرسخت‌ترين دشمنان وى از بين همان قريش بوده و هرگز عقل و حكمت او اجازه نمى‌دهد كه در برابر دشمن، سر خم كند و از آنان حمايت بخواهد.

زمخشرى استاد ادب عربى مى‌گويد: منظور از «فى القربى» اين است كه اقربين و اهل بيت پيامبر را در جايگاه مودّت و محبت خود قرار دهيد و آنها را دوست بداريد؛ زيرا آنان در جايگاه محبت و مودت من هستند.[2]

ابن مخلوف ثعالبى در آيه ولايت: «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ»،[3] (سرپرست و ولى شما، تنها خداست و پيامبر او و آنها كه ايمان آورده‌اند همانها كه نماز را برپامى‌دارند و در حال ركوع، زكات مى‌دهند) كه درباره خاتم‌بخشى مولا امير المؤمنين (ع) نازل شده است و فضيلتى والا بشمار مى‌آيد، خواسته است آن را بپوشاند. او مى‌گويد: اين آيه عموميّت دارد، هر نمازگزار و زكات‌دهنده‌اى را شامل مى‌شود. آرى موقع نزول، مصادف با نماز على و خاتم‌بخشى او بود، نه آنكه درباره او نازل شده باشد.[4]

عبد الله بن الزبير همواره سوره دهر را- كه بزرگترين فضيلت اهل بيت است- مكى قلمداد مى‌كرد تا رابطه آن را با قصه اطعام قطع كند.

[1] . رجوع كنيد به: تفسير طبرى؛ ج 25، ص 15- 17.

[2] . الكشاف؛ ج 4، ص 219- 220 و رجوع كنيد به: صيانة القرآن من التحريف؛ ص 372- 375.

[3] . مائده، 55.

[4] . تفسير ثعالبى؛ ج 1، ص 471.