«ما به تو وحى فرستاديم؛ همان‌گونه كه به نوح و پيامبران پس از او وحى فرستاديم و [نيز] به ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط [/ فرزندان‌] و عيسى و ايوب و يونس و هارون و سليمان وحى نموديم و به داوود زبور داديم پيامبرانى كه سرگذشت آنان را پيش از اين براى تو باز گفته‌ايم و پيامبرانى كه سرگذشت آنان را براى تو بيان نكرده‌ايم.

و خداوند با موسى آشكارا سخن گفت [و اين امتياز از آنِ او بود]. پيامبرانى كه بشارت دهنده و بيم دهنده بودند تا پس از اين پيامبران، حجتى براى مردم بر خدا باقى نماند [و بر همه اتمام حجت شود] و خدا توانا و حكيم است. ولى خداوند گواهى مى‌دهد به آنچه بر تو نازل كرده كه [او] آن‌را به علم خويش نازل كرده‌است و فرشتگان [نيز] گواهى مى‌دهند؛ هرچند گواهى خدا كافى است. بى ترديد، كسانى كه كفر ورزيدند و [مردم را] از راه خدا باز داشتند، در گمراهى دورى گرفتار شده‌اند».[1] بنابراين شگفتى ندارد كه به يكى از افراد بشر وحى شود؛ زيرا پديده‌اى است كه بشريت با آن خو گرفته و پيوسته در طول تاريخ با آن سر و كار داشته است.

اقسام وحى رسالى‌

مطابق قرآن، وحى رسالى سه‌گونه است:

«وَ ما كانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْياً أَوْ مِنْ وَراءِ حِجابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولًا فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ ما يَشاءُ إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ وَ كَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا ...؛[2] و هيچ بشرى را نرسد كه خدا با او سخن گويد جز [از راه‌] وحى يا از فراسوى حجابى يا فرستاده‌اى بفرستد و به اذن او هرچه بخواهد وحى نمايد. آرى، اوست بلند مرتبه سنجيده كار. و همين گونه، روحى از امر خودمان به سوى تو وحى كرديم ...».

1. وحى مستقيم: القاى مستقيم و بدون واسطه وحى بر قلب پيامبر است.

پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله در اين‌باره مى‌فرمايد:

[1] . نساء، 167- 163.

[2] . شورى، 51 و 52.