ممكن نباشد؛ ولى اگر دو حكم به‌گونه‌اى باشند كه وجود همزمان آن دو ممكن باشد، در اين صورت نسخ صورت نگرفته است.

4. منسوخ، محدود به زمان معينى نشده باشد؛ چه، اگر حكم سابق از اول مقيد به زمانى باشد، با سرآمدن آن زمان، حكم، خودبه‌خود از بين مى‌رود و نيازى به نسخ نيست.

اهميت بحث نسخ‌

اهميت سخن گفتن از نسخ، واضح و روشن است: فقيهى كه در صدد استنباط احكام فقهى قرآن مى‌باشد و يا متكلمى كه به‌دنبال دريافت معارف قرآنى است، بايد آيات منسوخه را تشخيص دهد تا در فتوى يا قضاوت مورد استناد قرار ندهد.

ابوعبدالرحمان سُلَمى گويد كه: مولا اميرمؤمنان عليه السلام با يكى از قاضيان كوفه روبرو شد. از او پرسيد: «آيا آيات ناسخه و منسوخه را مى‌شناسى؟»؛ قاضى گفت: «نه». حضرت فرمود: «در اين صورت هم خود و هم ديگران را نابود ساخته‌اى»[1].

حقيقت نسخ‌

براساس آنچه گفته شد، نسخ، تبديل حكم سابق به حكم لاحق است. اين تبديل برحسب متعارف، حاكى از تجديد نظر است؛ زيرا شارع، حكم سابق را به‌گونه‌اى صادر كرده كه ظاهراً دائمى بوده،[2] ولى اكنون با ملاحظه شرايط جديد، در آن حكم تجديد نظر نموده و حكم تازه‌اى- كه موافق شرايط موجود

[1] . تفسير عياشى؛ ج 1، ص 12، ش 9.

[2] . چون هيچ قيدى ندارد و به‌صورت مطلق صادر شده است.