حذيفةبن‌اليمان بود. ابىّ‌بن‌كعب تصدّى املاى قرآن را موقع استنساخ مصحف‌ها بر عهده داشت. شكل‌گذارى مصحف و نقطه‌گذارى آن، به‌دست ابوالاسود الدؤلى و دو شاگرد او نصربن‌عاصم و يحيى‌بن‌يعمر انجام گرفت.

اولين كسى كه در تحسين كتابت مصحف و زيبايى خطّ آن اقدام كرد، خالدبن ابى‌الهياج- از اصحاب على عليه السلام- بود. ضبط حركات به شكل كنونى، كار استاد بزرگ خليل‌بن‌احمد فراهيدى است. او اولين كسى است كه همزه و تشديد و رَوم و اشمام را وضع كرد. تمامى اين افراد از دانشمندان سرشناس شيعه‌اند.

اگر نگوييم شش تن، دست كم چهارتن از قرّاء سبعه، شيعه بودند؛ اما قرائت كنونى- كه قرائت حفص است- يك قرائت شيعى خالص است كه آن‌را حفص- كه از اصحاب امام‌صادق عليه السلام بود- از شيخ خود عاصم- كه از بزرگان و معاريف شيعه است- فرا گرفت و وى از شيخ خود سلمى- از خواص على عليه السلام- فرا گرفت. سلمى نيز قرائت را از اميرالمؤمنين على عليه السلام، على عليه السلام نيز آن‌را از پيامبر صلى الله عليه و آله و پيامبر نيز از خداى عزوجل أخذ كرده‌است.

پرسش‌

1. قرآن به چند طريق به‌دست ما رسيده‌است؟ كدام‌يك معتبر است؟

2. شرايطى را كه براى تشخيص قرائت صحيح و متواتر ارائه شده است، بيان كنيد.

3. سه خصوصيت قرائت حفص از عاصم را با توضيحى مختصر بيان كنيد.

4. آيا حديث «اقرأوا كما يقرأ الناس» مى‌تواند حجتى براى اعتبار قرائت‌هاى هفتگانه باشد؟ توضيح دهيد.

5. حديثى از ائمه معصومين عليهم السلام بياوريد كه شاهد بر ميزان اهتمام و عنايت آنان به حفظ و حراست قرآن باشد.