محمد]، هانى را به محمد ببخشد، چرا كه محمد بن اشعث، هانى را نزد ابن زياد برده بود، [و قوم هانى به همين علت كينه محمد را به دل گرفته بودند].

[ولى‌] ابن زياد در مورد هانى بن عروه دستور صادر كرد و گفت: وى [هانى‌] را به بازار ببريد و گردنش را قطع كنيد! لذا هانى را در حالى كه دستهايش از پشت بسته شده بود بيرون بردند، به بازار گوسفندفروشان رسيدند، [در اين حين‌] هانى فرياد كشيد: آى مذحج! مگر قبيله‌ام مذحج نيست؟! آى قبيله مذحج كجا هستند تا از من حمايت كنند؟! وقتى ديد كسى به دادش نمى‌رسد، دستش را كشيد و از ريسمان در آورد، مى‌گفت! [آخر يك‌] عصا و چاقو يا سنگ و استخوانى نيست كه آدم از خودش دفاع كند؟! [ناگهان‌] مأمورين به او حمله‌ور شده و او را محكم بستند، بعد گفتند گردنت را جلو بياور! هانى گفت: من در سردادن، بخشش و سخاوت ندارم. من براى اين كه جانم را بگيريد به شما كمك نمى‌كنم! [در اين اثنا] غلام ترك عبيد الله بن زياد به نام رشيد[1] پيش قدم شده، با شمشيرش به گردن هانى زد، ولى ضربه شمشيرش كارى نبود.

هانى فرمود: بازگشت به سوى خداست! خدايا به سوى رحمت و رضوانت بازمى‌گردم.

سپس ضربه ديگرى به گردن هانى زد كه او را از پاى درآورد. [رحمت خدا و رضوانش بر او باد، [بعد از قتلش‌] سرش را نزد ابن زياد بردند.][2][3]

[1][ مدتى بعد] عبد الرحمن بن الحصين مرادى ديد رشيد نزد عبيد الله بن زياد مانده است، مردم گفتند اين قاتل هانى بن عروه است، لذا ابن حصين به او حمله كرد و با ضربه نيزه او را كشت.

[2] تاريخ طبرى، 5/ 378 و 379، به نقل از أبى مخنف از صقعب بن زهير از عون بن أبى جحيفه و ارشاد شيخ مفيد 20/ 64، با كمى تغيير.

[3] أبى مخنف به نقل از أبو جناب كلبى از عدى بن حرمله أسدى از عبد الله بن سليم و مذرى بن مشمعل ادامه پاورقى از صفحه قبل مى‌گويد بكير بن مثعبه اسدى گفت: از كوفه خارج نشده بودم كه مسلم بن عقيل و هانى بن عروة كشته شدند، ديدم با پايشان آن دو را در بازار به زمين مى‌كشيدند، تاريخ طبرى، 5/ 397.