روى عبيد الله‌] شمشير بكش! محمد بن اشعث جلو آمد ... و ماجراى دستگيرى [مسلم‌] بن عقيل و ضربه بكير بن حمران به وى [و ضربه سنگين مسلم بر بكير] را براى ابن زياد تعريف كرد، و مسأله خود و امانش به مسلم را به اطلاع وى رساند.

ولى عبيد الله گفت: تو را با امان دادن چه كار! گويا [خيال كردى‌] ما تو را فرستاديم تا به او امان بدهى! [خير] ما تو را فرستاديم تا او را نزد ما بياورى، [محمد وقتى عكس العمل عبيد الله را ديد] سكوت كرد.

آنگاه ابن زياد گفت: آن كسى كه [مسلم‌] بن عقيل با شمشير بر سر و شانه‌اش زد كجاست؟ [مأمورين بكير] را خواستند، [و بكير حاضر شد آنگاه‌] ابن زياد [به وى‌] گفت: برو بالاى قصر و خودت گردن [مسلم‌] را قطع كن.

(1) [بكير] مسلم را بالاى قصر برد در حالى كه مسلم تكبير مى‌گفت و استغفار مى‌كرد و بر ملائكه خدا و رسولش درود مى‌فرستاد و مى‌گفت: بار الها! بين ما و اين قومى كه ما را فريب داده، به ما دروغ گفته‌اند و ما را خوار و زبون كرده‌اند حكم كن. [بكير أحمرى‌] مسلم را مشرف محل قصابهاى امروز[1] برد و گردنش را قطع كرد و سر و جسدش را [از پشت بام قصر به زمين‌] انداخت.[2] وقتى بكير بن حمران أحمرى از [بام قصر] پائين آمد ابن زياد به وى گفت: آيا او را كشتى؟ [بكير] گفت: بلى.

[ابن زياد] گفت: وقتى او را بالاى [دار الاماره‌] مى‌بردى چه مى‌گفت؟

[بكير] گفت: تسبيح مى‌گفت و استغفار مى‌كرد وقتى نزديكش شدم تا او را به قتل برسانم، گفت: بار الها! بين ما و اين قومى كه به ما دروغ گفته، ما را فريب داده‌اند

[1] مراد از امروز عهد راوى‌[ أبى مخنف‌] مى‌باشد كه اوائل قرن دوم هجرى به حساب مى‌آيد. البته شيخ مفيد بجاى محله قصابها، محله كفّاش‌ها نقل كرده است، رك: ارشاد، 2/ 36.

[2] تاريخ طبرى، 5/ 378، ادامه خبر سعيد بن مدرك، ارشاد شيخ مفيد، 2/ 63، با كمى تغيير.