[با خود] گفتند: حسين عليه السّلام و [عبد الله‌] ابن زبير [از بيعت‌] خوددارى كردند و به مكه آمدند، [پس ما هم تن به سلطه يزيد نمى‌دهيم‌].[1] محمد بن بشر همدانى‌[2] مى‌گويد: ما منزل سليمان بن صرد خزاعى جمع شديم، و بحث و گفتگو كرديم، [سليمان‌] گفت: معاويه مرده، حسين عليه السّلام هم از بيعت با بنى اميه دست كشيده و به طرف مكه آمده، شما شيعيان او و پدرش هستيد، اگر مى‌دانيد كه او را يارى مى‌كنيد و با دشمنانش مى‌جنگيد، برايش نامه بنويسيد [و اعلام حمايت و جهاد در راهش را بكنيد] ولى اگر مى‌ترسيد سستى و فتور از خود نشان دهيد، اين مرد را به جانش فريب نداده. [او را به كشتن ندهيد] سايرين گفتند: نه ما با دشمنانش مى‌جنگيم و جانمان را به پايش فدا مى‌كنيم! سليمان گفت: پس برايش [نامه‌] بنويسيد و [اعلام حمايت كنيد]، لذا [خطاب به حسين عليه السّلام‌] نوشتند:

«بسم الله الرحمن الرحيم، از سليمان بن صرد و مسيّب بن نجبه و رفاعة بن شدّاد و حبيب بن مظاهر و شيعيان مؤمن و مسلمان كوفه به حسين بن على عليه السّلام سلام عليكم: در پيشگاهت خدا را ستايش مى‌كنيم خدايى كه به غير او الهى نيست، حمد از آن خدايى است كه دشمن سلطه‌گر و معاندت را درهم شكست، دشمنى كه همواره عليه اين امت شرارت مى‌كرده، و به آنها نيرنگ مى‌زده است، فى‌ءشان‌[3] را غصب مى‌كرد، و بدون رضايتشان بر آنها حكم مى‌رانده است، برگزيدگانشان را مى‌كشت و اشرارشان را باقى مى‌گذارد و مال خدا را بين جباران و أغنياءشان دست بدست مى‌گردانده است، لعنت بر او همانطور كه [قوم‌] ثمود لعن گرديد.

ما پيشوايى نداريم، نزد ما بيا تا كه شايد خداوند بواسطه شما ما را بر محور

[1] آدرس و سند پيشين.

[2] أبى مخنف اين خبر را از حجاج بن على از محمد بن بشر همدانى نقل مى‌كند.

[3] فى‌ء ماليات و اموالى بود كه از بلاد مفتوحه بدست مى‌آمد، اعم از جزيه و خراج و عشريه و اموالى كه بعد از جنگ بدست مسلمين مى‌افتاد، كه طبق مقررات شرعى مى‌بايست توسط حاكم بين مسلمين تقسيم شود.