با وى و دو تن از همراهانش- ابو بردة بن عوف أزدى و طارق بن ظبيان أزدى- به سوى يزيد بن معاويه فرستاد.[1] در ضمن دستور داد زنان و بچه‌هاى حسين [عليه السّلام‌] آماده شدند و بر گردن على بن الحسين [عليه السّلام‌] غل و زنجير بسته شد، [پس از آمادگى اسراء] آنان را با مخفر بن ثعلبه عائذى [قرشى‌] و شمر بن ذى الجوشن [به طرف شام‌] فرستاد.

آن دو [اسراء را به شام‌] بردند و وارد [مجلس‌] يزيد شدند.[2] وقتى سر حسين [عليه السّلام‌] و اهل بيت و اصحابش- پيش روى يزيد نهاده شد [يزيد با زبان شعر اين معانى را] گفت:

[اين شمشيرها سران مردانى را شكافتند كه برايمان عزيز بوده‌اند اما در عين [عزت‌] ستمگرى كرده و قطع رحم نموده‌اند.][3] [در اين هنگام‌] يحيى بن حكم برادر مروان بن حكم [زبان به اعتراض گشود و با اشعارى به اين مضمون‌] گفت:

سرى كه در كناره طفّ‌[4] [كربلا] بريده شد، از ابن زياد، آن برده كم شرافت به ما نزديكتر بود. [با اين كار] نسل سميّه به اندازه ريگ‌ها افزايش يافت و حال آنكه دختر رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بى‌نسل گرديد! يزيد بن معاويه [از اين سخنان برآشفت و] به سينه يحيى بن حكم زد و گفت:

ساكت شو![5]

[1] تاريخ طبرى، 5/ 459، به نقل از أبى مخنف، با كمى جابجايى.

[2] طبرى اين خبر را از أبى مخنف نقل نكرده است، بلكه از هشام از عبد الله بن يزيد جذامىّ از پدرش از غاز بن ربيعة جرشى نقل كرده است، رك: تاريخ طبرى، 5/ 460.

[3] تاريخ طبرى، 5/ 460، به نقل از أبى مخنف از صقعب بن زهير از قاسم بن عبد الرحمن و ارشاد شيخ مفيد، 2/ 119، با كمى تغيير.

[4] طفّ: واژه‌اى عربى است و بر خلاف آنچه گمان شد از كلمه فارسى‌[ تفتيده‌] گرفته نشده است بلكه بمعنى كناره آب و يا زمينى برآمد از آب مى‌باشد، و[ طفا] يعنى‌[ بر آب شد.]

[5] تاريخ طبرى، 5/ 460 و 461، به نقل از ابو جعفر عبسى از أبى عمارة عبسى و ارشاد، 2/ 119 و 120، با اندكى تغيير.