قرّة بن قيس تميمى مى‌گويد: فراموش نمى‌كنم هنگامى را كه زينب دختر فاطمه از كنار قتلگاه برادرش مى‌گذشت، در حالى كه مى‌گفت: يا محمداه! يا محمداه! ملائكه آسمان بر تو درود مى‌فرستند، اين همان حسين است زير آسمان [بى‌سايه‌بان‌] قرار گرفته، به خاك و خون آغشته، و اعضايش قطعه‌قطعه شده است. يا محمداه! دخترانت اسير گرديده، فرزندانت كشته شده‌اند، باد صبا گرد و غبارش را بر آنان مى‌گستراند! [قرّة كه خود جزو لشكر عمر بن سعد بوده مى‌گويد:] و الله [زينب‌] دوست و دشمن را به گريه انداخت! بطورى كه زنان صيحه زده، بر صورتهاى خويش سيلى مى‌زدند.[1] و بنى أسد- از اهالى غاضريه- حسين و يارانش را يك روز پس از كشته شدنشان به خاك سپردند.[2]

سر مطهر امام عليه السّلام در مجلس ابن زياد

(1) حميد بن مسلم مى‌گويد: عمر بن سعد مرا خواست و نزد خانواده‌اش فرستاد تا پيروزى‌اى را كه خدا نصيبش كرده بود و سلامتى‌اش را به آنان مژده بدهم! از اين رو نزد خانواده‌اش رفتم و پيغام عمر بن سعد را به اطلاعشان رساندم. [آنگاه ديدم‌] ابن زياد جلوس كرده و فرستاده‌ها [با سرهاى كشته‌ها] بر او وارد مى‌شوند.[3] [قبيله‌] كنده با سيزده سر آمد، و قيس بن أشعث آنان را همراهى مى‌كرد، و هوازن با بيست سر وارد شد در حالى كه شمر بن ذى الجوشن مصاحبشان بود، [قبيله‌] تميم با هفده سر، بنى أسد با شش سر و مذحج با هفت سر و بقيه سپاه با

[1] تاريخ طبرى، 5/ 456، به نقل از أبى مخنف از أبو زهير عبسى و سبط ابن جوزى جملات حضرت زينب‌[ س‌] را هنگام عبور از قتلگاه همراه با كمى تغيير نقل كرده است، ر ك: تذكرة الخواص، 256، به نقل از هشام بن محمد.

[2] تاريخ طبرى، 5/ 455، به نقل از أبى مخنف از سليمان بن أبى راشد از حميد بن مسلم و ر ك: ارشاد، 2/ 114.

[3] تاريخ طبرى، 5/ 456، به نقل از أبى مخنف از سليمان بن أبى راشد از حميد بن مسلم.