حسين [عليه السّلام‌] را با اسب‌هايشان لگدمال كردند، بطورى كه پشت و سينه‌اش را خرد كردند.[1] و عمر بن سعد بر كشته‌هاى اصحابش نماز خواند و آنان را دفن كرد. و سر [امام عليه السّلام‌] را همان روز، همراه خولىّ بن يزيد براى عبيد الله بن زياد فرستاد. [ابتدا] خولىّ به كاخ دار الامارة رفت، ديد در قصر بسته است، از اين رو به منزل خودش رفت و سر [حسين عليه السّلام‌] را زير قدح بزرگى نهاد.[2]

بردن اهل بيت به كوفه‌

(1) [عمر بن سعد آن روز و فردايش [در كربلا] اقامت كرد.][3] و بقيّه سرهاى [شهداء] را با شتاب جمع كرد و آنگاه هفتاد و دو سر را همراه شمر بن ذى الجوشن و قيس بن اشعث و عمرو بن حجّاج و عزرة بن قيس‌[4] [پيش‌] فرستاد آنها رفتند و با سرها بر عبيد الله بن زياد وارد شدند.[5] [آنگاه‌] [عمر بن سعد] به حميد بن بكير احمرى دستور داد تا در ميان مردم حركت به سوى كوفه را اعلام نمايد. عمر، دختران و خواهران حسين و بچه‌هايى كه بودند و على بن حسين را با همان حال بيمارى برداشت و با خود برد.[6]

[1] تاريخ طبرى، آدرس و سند پيشين و ارشاد، 2/ 113، با كمى تغيير.

[2] تاريخ طبرى، 5/ 455، سند پيشين، سپس طبرى از قول همسر خولى مى‌نويسد: وقتى صبح فردا فرا رسيد خولى با سر حسين‌[ عليه السّلام‌] نزد عبيد الله بن زياد رفت. ر ك: تاريخ طبرى، 5/ 455، به نقل از هشام از پدرش از نوار دختر مالك‌[ همسر خولى.]

[3] اين خبر را از أبى مخنف نقل نكرده بلكه از طريق هشام از پدرش از نوار بنت مالك نقل كرده است، ر ك:

تاريخ طبرى، 5/ 455.

[4] اين سه نفر كسانى بودند كه به عنوان اشراف كوفه براى حسين عليه السّلام دعوت‌نامه فرستادند و گفتند بستانها سرسبز شده، ميوه‌ها رسيده و نهرها لبريز گرديده، اگر مايلى در ميان سپاهى كه برايت ترتيب يافته قدم بگذار.

[5] تاريخ طبرى، 5/ 456، به نقل از أبى مخنف از أبو زهير عبسىّ از قرّة بن قيس تميمى ولى سبط ابن جوزى تعداد سرهاى شهدا را نود و دو سر ذكر نموده است. ر ك: تذكرة الخواص، 256، به نقل از هشام بن محمد[ راوى مقتل أبى مخنف.]

[6] طبرى اين قسمت را از زبان همسر خولى نقل نموده است، ر ك: تاريخ طبرى، 5/ 455، به نقل از هشام از پدرش از نوار دختر مالك و ارشاد شيخ مفيد، 114، با كمى تغيير.