[عمامه‌] بست.[1] [يعنى روى كلاه با پارچه پشمى ابريشمى سياه‌] عمامه بست‌[2] و پيراهنى يا لبّاده‌اى از خزّ بر تن كرد، و محاسنش را با وسمه خضاب نمود. او مانند سوار جنگجو و شجاع مى‌جنگيد، و خود را از شكار شدن رهايى مى‌داد و از نقطه ضعف‌هاى دشمن بر عليه او استفاده مى‌كرد.[3] (1) شمر بن ذى الجوشن همراه قريب به ده نفر از مردان جنگى أهل كوفه مقابل خيمه حسين [عليه السّلام‌]- جائى كه بار و بنه و زن و فرزند [آن حضرت‌] در آن بودند- آمد و [حسين عليه السّلام‌] به طرف خيمه حركت كرد، از اين رو [شمر و همراهانش به طرف حضرت آمده‌] بين [ايشان‌] و خيمه‌اش حايل شدند.

حسين [عليه السّلام‌] فرمود: واى بر شما! اگر دين نداريد، و از روز بازگشت نمى‌هراسيد [لااقل‌] در كار دنيايتان آزاد مرد و بزرگ زاده باشيد! جلوى مردان پست و افراد جاهل‌تان را از [تجاوز به‌] خانه و كاشانه و اهل بيتم بگيريد.

[شمر] بن ذى الجوشن گفت: اين را به خاطر تو انجام مى‌دهيم اى پسر فاطمه! و با مردان جنگى به سوى [حسين عليه السّلام‌] رفت، حسين [عليه السّلام‌] به طرفشان حمله مى‌برد و آنها از دورش پخش مى‌شدند.[4] عبد الله بن عمّار بارقى مى‌گويد: مردان جنگى چه آنها كه طرف راست [حسين عليه السّلام‌] بوده و چه آنها كه طرف چپش قرار داشتند به طرفش حمله بردند.

[حسين عليه السّلام‌] به سوى كسانى كه سمت راستش بودند حمله كرد بطورى كه آنها ترسيدند و [عقب نشستند]، [بعد] به كسانى كه سمت چپش بودند حمله برد و آنها

[1] تاريخ طبرى، 5/ 448، به نقل از أبى مخنف از سليمان بن ابى راشد از حميد بن مسلم و ارشاد شيخ مفيد، 2/ 110، با كمى تغيير.

[2] تاريخ طبرى، 5/ 452، به نقل از أبى مخنف از حجّاج از عبد الله بن عمّار بن عبد يغوث بارقىّ، با كمى تغيير و رك: همين صفحه، به نقل از أبى مخنف از صقعب بن زهير از حميد بن مسلم.

[3] تاريخ طبرى، 5/ 452، به نقل از أبى مخنف از صقعب بن زهير از حميد بن مسلم.

[4] تاريخ طبرى، 5/ 450، به نقل از أبى مخنف.