حمد و ثناى الهى فرمود: اى مردم، رسول الله صلّى الله عليه و [آله‌] فرموده است:

هر كس ببيند سلطان ستمكارى حرام خدا را حلال نموده، عهد الهى را شكسته و با سنت رسول الله مخالفت مى‌ورزد و در ميان بندگان خدا به گناه و ستم رفتار مى‌كند ولى با كردار و گفتار خود بر عليه او قيام نكند، خدا حق دارد او را جايى ببرد كه آن سلطان ستمكار را مى‌برد. آگاه باشيد كه اينها به پيروى از شيطان تن داده‌اند و اطاعت از خداى رحمان را رها كرده‌اند، آشكارا فساد مى‌كنند، و به حدود الهى عمل نمى‌نمايند، فى‌ء [بخشى از بيت المال مسلمين‌] را به خود اختصاص داده‌اند، و حرام خدا را حلال و حلال خدا را حرام كرده‌اند، و من براى تغيير اين وضعيت سزاوارترم. نامه‌هايى كه به من رسيده و فرستادگانى كه نزد من آمده‌اند خبر از بيعت شما و اينكه مرا تسليم [دشمن نمى‌كنيد] و تنها نمى‌گذاريد، مى‌داده‌اند، حال اگر به بيعت خود پايبند بمانيد كار عاقلانه‌اى كرده‌ايد، چرا كه من حسين بن على، پسر فاطمه دختر رسول خدا صلى الله عليه و آله هستم، جانم با نفوس شما و خانواده‌ام با خاندان شماست، من براى شما اسوه هستم، و اگر اين كار را انجام ندهيد و عهد خودتان را نقض كنيد و بيعتم را از گردن خودتان بگيريد قسم به جانم كه اين عمل از شما هيچ بعيد نيست، چرا كه با پدر و برادر و پسر عمويم مسلم همين گونه كرده‌ايد، فريب خورده كسى است كه فريب شما را بخورد؛ [و اگر اين عمل را به فرجام برسانيد] سعادت خودتان را از دست داده نصيبتان را از بين برده‌ايد [چرا كه‌] «هر كس كه عهدشكنى كند بر عليه خويش پيمان‌شكنى كرده است»[1] و به زودى خداوند، مرا از شما بى‌نياز خواهد گردانيد. و السلام عليكم و رحمة الله و بركاته.[2] همين طور كه حرّ حركت مى‌كرد و همراه [حسين عليه السّلام‌] مى‌رفت، به [حضرت‌] گفت: اى حسين تو را به خدا به فكر جانت باش، من گواهى مى‌دهم كه اگر به جنگى‌

[1] فتح/ 10.

[2] تاريخ طبرى، 5/ 403، به نقل از أبى مخنف از عقبة بن أبى عيزار.