و صحيح مواد تركيبى بدن را منظم ميكند.

چندين سال قبل در يكى از مجلات شرح حال يكى از مرتاضين هند را نوشته بودند كه از جمله كرامات او (يا شرط اصلى موفقيت در راه رياضت) قناعت خارق عادت او و اكتفا كردن در چندين شبانه روز بيك بادام بود.

بعضى از مجلات ديگر كه ناقل از مجلات طبى اروپا ميبودند اين مسأله را تحت اصول علمى حل كردند مبنى بر اينكه زندگى جز حرارت چيزى نيست، هر چيز كه بتواند ايجاد حرارت كند ايجاد حيات كرده غذا در بدن هنرى كه بخرج ميدهد اينست كه سوخت بدن را تأمين ميكند و توليد حرارت مينمايد در نتيجه قلب ضربان و خون جريان و روح و بخار سريان پيدا ميكند.

اين عقيده با فرضيه‌اى كه بعضى از فلاسفه قديم در مورد حيات و وجود داشتند چندان بيراه نيست جز اينكه از آن بطور غلط استنتاج كردند و گفتند براى توليد حرارت بقدر كافى هيچ لزوم ندارد كه غذا بخوريم و شكم خود را از انواع ثقلها پر كنيم بلكه با در نظر گرفتن مقدار لازم از حرارت خوردن چند يا يك دانه قرص و يا تزريق يك آمپول كه مولد همان مقدار از حرارت باشد كافى است و بالاتر آنكه اگر بشود ببعضى از وسايل الكتريكى و مغناطيسى توليد حرارت كنيم بدن هيچ نيازى بسوخت و غذا نخواهد داشت چنان كه گفتيم اساس اين ادعا فرضيه برخى از فلاسفه است كه حيات را مرادف با وجود و وجود را عين حيات ميدانستند و آن را چيزى جز حركت و حركت را موجدى جز حرارت يا بعكس نمى‌شناختند.