قوله (ع): و كذلك ما كان بعده من الاوصياء بالمكان الرفيع الى ان ينتهى الامر الى آخرهم:

از نظر اينكه كريمة (و جَعَلْناكُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ وَ يَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيداً) خطاب متوجه باوصياء رسول صلّى اللَّه عليه و آله و سلم است تصريح بآنست كه هر يك از اوصياء عليهم السلام مقام وسطيت از جانب كبريائى دارند و بطور تكوينى اطلاق است واسطه در فوز يعنى غرض از خلقت و نظام عالم هستند و پيوسته و هر لحظه فيوضات از ساحت كبريائى از طريق آنان تنزل مى‌نمايد و لازم وساطت در فيوضات آنست كه هر يك عين اللَّه الناظره و يده الباسطه باشند از نظر اينكه واجد مقام شهادت بر عقيده ايمان و كفر و اعمال صالح و طالح مردم هستند و با نيروى غيبى شاهد عقيده و اعمال مردم زمان خود خواهند بود و بدون نيروى غيبى هرگز اين چنين احاطه ملكوتى ميسر نخواهد بود.

بالاخره اطلاق وسطيت در آيه و عموم خطاب باوصياء عليهم السلام همه آنها را واجد مقام ولايت عامه و امامت و وصايت معرفى مى‌نمايد و شرح امامت در تفسير ذكر شده است و در روايت نامبرده بمكان رفيع تشبيه شده است كه هر يك از اوصياء حايز مقام رفيع و ارجمند وصايت و ولايت عامه هستند يعنى ولايت كه تالى تلو ولايت حقيقى ساحت كبريائى است كه هر گونه فيوضات تكوينى و تشريعى از ساحت قدس تنزل و ظهور نمايد از طريق وساطت ارواح قدسيه رسول صلّى اللَّه عليه و آله و سلم و اوصياء (ع) خواهد بود و اطلاق وساطت نيز مقتضى ابديت است كه در اين نظام آزمايش و تكليف و همچنين در عوالم برزخ و قيامت بطور عموم تحت ولايت و وساطت آنان خواهند بود كه از ولايتى شئون نازل و پرتوى از ولايت حقيقى ساحت كبريائى است.

بر حسب آيه (إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا) همان ولايت حقيقى كه از شئون آفرينش است مرتبه نازل و پرتو آن مقام ولايت عمومى را رسول صلّى اللَّه عليه و آله بر عموم دارد.