كرد). به نظر من، ما كسى را گسيل داشته‌ايم كه با عزل تو مخالفتى ندارد. على گفت: «اى احنف، خداوند بر كار خود چيره است.» گفت: اى امير مؤمنان، ما نيز از همين نگرانيم (كه اين امر مهمّ به دست بى‌خردى چون ابو موسى سپرده شده است.) ماجراى گفتگوى احنف و ابو موسى ميان مردم پراكنده شد و شنّى پا در ركاب كرد و اين ابيات را براى ابو موسى سرود و فرستاد.

قصيده شنّى كه آن را براى ابو موسى فرستاد

اى ابو موسى، خدايت جزاى خير دهاد، مواظب عراق خود باش كه بهره تو در (حفظ مصلحت) عراق است.

به راستى شاميان پيشوايى از ميان احزاب مخالف بر خود گماشته‌اند كه به نفاق معروف است.

اى ابو موسى ما همواره تا به روز رستاخيز با آنان دشمنيم.

چندان كه گام از گام بر توانى داشت (و جان در بدن دارى)، معاوية بن حرب را به پيشوايى مگير.

ابو موسى، مبادا عمرو تو را بفريبد كه عمرو به راستى مارى گزنده است كه افسونگرانش فسون نتوانند كرد.

از او بر حذر باش و راه راست خود را پيش گير كه دچار لغزش نشوى.

اى ابو موسى (انبان دروغ) او را انباشته از سخنانى تلخ و ناهنجار خواهى ديد كه از حقگويى بسى دور است.

داورى بر آن مكن كه جز على ديگرى پيشواى ما گردد، چه آن داورى شرّى پايدار خواهد بود.

[شعر صلتان‌]

راوى گويد:

و صلتان عبدى‌[1] كه در كوفه بود ابيات زير را به دومة الجندل‌[2] فرستاد:

[1] وى قثم بن خيبه، يكى از افراد تيره محارب بن عمرو بن وديعة بن لكيز بن اقصى بن عبد قيس است.- خزانة الادب( 1: 308)، بولاق.

[2] ديدارگاه ابو موسى با عمرو بن عاص.- م.