(ما) مردان بلند بالايى (داشتيم) كه سلاح بر شانه‌ها بر آورده بودند و به خاطر پسر عمّ محمد شمشير مى‌زدند.

و چندان پايمردى كردند كه خداوند پايدارى ايشان را بديد، تا آن زمان كه فرصت‌طلبان قرآنها را بر آوردند[1].

و نيز ابو جهمه اسدى گفت:

منم ابو جهمه، با هيبت شير، و يال و كوپالى چون شير زيب پيكر خود دارم.

بنى تغلب را هجو مى‌كنم كه از گوسپند كوته پاى زشت‌گونه خوارترند، به هر كه خواهى لجام زنم و بس نادر است كه كس فرمانم نبرده باشد.

هجو گويى عتبه بر كعب ابن جعيل‌

عتبه در پاسخ كعب بن جعيل وى را چنين هجو كرد[2].

تو را كعب (يعنى پاشنه پا) ناميدند كه پايين‌ترين استخوانهاست و پدرت نيز همنام و مانند سرگين غلطانك بود.

شأن تو[4] در ميان وائليان به جايگاه كنه‌ها بر سرين شتر ماند.

و كعب در پاسخ او گفت:

[1] اين بيت و بيت پيش از آن در شعر كعب بن جعيل چنان كه در صفحه 406 گذشت روايت شده و اين بيت اخير نيز چنان كه در اللسان( 6: 69) آمده از حصين بن حمام مرّى هم روايت شده است.

[2] متن« و قال عتبة يهجو كعب بن جعيل مجيبا له» و در شنهج( 2: 280)[ و هجا كعب بن جعيل عتبة بن ابى سفيان و عيّره بالفرار، و كان كعب من شيعة معاوية لكنّه هجا عتبة تحريضا له كعب بن جعيل عتبة بن ابى سفيان را هجو كرد و گريختن او را ننگ‌آور شمرد، كعب از ياران معاويه بود ولى عتبه براى آن كه وى را تحريض كند به هجو او پرداخت.] اين دو بيت را از اخطل روايت كرده‌اند- ديوان اخطل ص 335 و شرح الحيوان( 5: 441).

[3] شنهج‌[ يسمىّ الجعل سرگين غلطانك خوانده مى‌شد].

[4] متن« و كان مكانك ...» و در شنهج‌[ و انّ مكانك ...] و در الحيوان‌[ و انت مكانك‌] و[ و انّ محلّك ...] نيز روايت شده.