فريب خورده‌اى، و چه سخت فريبت داده‌اند[1]؟

چندان كه از سر پشيمانى دستت را بگزى يا دندان به هم كوبى كه راه راست را از كف داده‌اى‌[2].

[مبارزه حجر نيك و حجر بد]

نصر: عمرو بن شمر، از جابر، از شعبى:

نخستين دو سوارى كه آن روز- كه روز هفتم صفر و از روزهاى بزرگ و پر مخاطره صفّين بود- با يك ديگر به نبرد تن به تن پرداختند حجر نيك و حجر بد بودند.

حجر نيك، حجر بن عدىّ يار امير مؤمنان على بن ابى طالب، و حجر بد پسر عموى او بود. و اين چنان شد كه حجر بد، حجر بن عدىّ را- كه هر دو از قبيله كنده بودند- به هماوردى خواند. او نيز جوابش داد و با نيزه به جان يك ديگر افتادند، سپس مردى از بنى اسد كه با معاويه بود[3] ميانه آن دو در آمد و با نيزه‌[4] خود حجر (نيك) را بزد. ياران على هجوم آوردند و آن مرد اسدى را كشتند. و حجر بن يزيد[5]، [حجر[6]] بد، از چنگشان بگريخت، و نام آن مرد اسدى، خزيمة بن ثابت بود.

[1] متن از روى شنهج( 1: 485)« لتغبنن يا جاهلا» و در اصل‌[ لتغبنن راكبا].

[2] متن« أن فاتكم» به سياق خطاب جمع در مصراع اول بيت اول و در اصل‌[ ان فاته‌] و در شنهج اين بيت نيامده است.( شايد به سياق مصراع اول همين بيت كه خطاب مفرد است« أن فاتك» باشد و بر اين احتمال، مفرد ترجمه شد.- م.)

[3] متن« و كان مع معاوية» و در شنهج( 1: 486)[ من عسكر معاوية از لشكريان معاويه بود].

[4] متن از روى شنهج« رمحه» و در اصل‌[ رمخه‌].

[5] حجر بن يزيد بن سلمة بن مرّة بن حجر بن عدى بن ربيعة بن معاوية الاكرمين كندى، به نمايندگى نزد پيامبر آمد و اسلام آورد، و از اشراف بود. در جنگ جمل همراه على بود ولى بعد به معاويه پيوست و او وى را به ولايت ارمنستان گماشت- الاصابة 1626، در حواشى الاشتقاق ص 212 از او به نام« حجر بن زيد» ياد شده كه درستش همان« بن يزيد» است.

[6] افزودگى به اقتضاى سياق عبارت و قياسى است.