پرخاش ملامتگرانه ايمن بن خريم‌

پس از اين واقعه ايمن بن خريم اسدى معاويه را به پرخاش و ملامت گرفت و با ذكر بلايى كه در [مرج‌][1] بر سر قوم او آمده بود چنين سرود:

از پرخاشگرانى كه در تنور جنگ مى‌سوزند و پايمردى مى‌كنند پيامى به امير مؤمنان‌[2] برسان و بگوى:

از اين مردم خواستى كه يارى به تو را بر پاداش آخرت ترجيح دهند، و به هدف خود رسيدى، ولى هنوز به وعده‌ات وفا نكرده‌اى! آيا فراموش كردى كه به هر سال و به هر ناحيه هجومى چون حمله انبوه ملخ روى مى‌دهد؟

حمله‌هاى ناگهانى «اشتر» با سوارانش كه قصد آسيب رساندن و گزند زدن و تباه ساختن شما را دارند.

وى سلاحداران را براى هلاكت شما در كمينگاهها، بين «عانات»[3] تا «زيداد»[4] مستقر كرد، و تمام روستاهاى «جزيره»[5] را با اسبان نژاده و زبده‌سواران خويش به تصرف درآورد.

چون ديد آتش (اجاقهاى) قوم من افروخته (و كانون خانوادگى ما گرم) شد، او كه خاموش كننده كانونهاست، سپاه و مردان خود را چنان شتابان بر سر ما تازاند كه راه نجاتى برايمان نماند.

آنگاه ما نيزه‌ها و شمشيرهاى آخته چون برق جهنده را به سوى مهاجمان بركشيديم.

آيا ماجراى ما را نشنيدى كه در مرج مرينا[6] با امام درافتاديم و در آنجا با او جنگيديم؟

[1] لفظ درون قلاب در نسخه اصل نيامده. مراد از مرج همان منطقه« مرج مرينا» ست.- م.

[2] مراد شاعر اينجا از« امير مؤمنان» معاويه است.- م.

[3] عانات، نام محلى در شمال عراق است.- م.

[4] اين نام را بدين صورت در كتب جغرافياى قديم نيافتم، شايد درست آن« سنداد» باشد.

[5] تمام منطقه شمال عراق، بين دجله و فرات، را« جزيره» مى‌خواندند.

[6] در متن به ضرورت شعرى« مرّينا» به تشديد راء آمده ولى در اصل اين كلمه چنان كه در قاموس آمده به تخفيف راء است. نام محلى و نيز نام قومى در حيره است. جواليقى گويد:

اين كلمه غير عربى است، و امرء القيس در شعر گفته است:

\sُ فلو فى يوم معركة اصيبوا\z و لكن فى ديار بنى مرينا\z\E