در اين كار بر عهده شماست، پس مردم را از ظلم و تجاوز بركنار داريد و جلو دست بى‌خردان خود را بگيريد و مراقب باشيد مرتكب اعمالى نشوند كه خدا از ما نپسندد و دعاى ما را به سبب آن بر ضدّ ما و شما برگرداند، زيرا خداى تعالى مى‌فرمايد:

قُلْ ما يَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّي لَوْ لا دُعاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزاماً (اى رسول ما به امت) بگو كه اگر دعاى شما نبود پروردگارم به شما چه توجّه و اعتنايى داشت؟ كه شما (ناسپاسان آيات حق را) تكذيب كرديد و زود به كيفر آن گرفتار خواهيد آمد[1].» چه هر گاه خداوند گروهى را از آسمان، زشت شمارد در زمين، هلاك شوند.

خود در كار خير فروگذارى نكنيد[2] و خوشرفتارى با سپاهيان را ترك نگوييد و از كمك به مردم باز نمانيد و از تقويت دين خدا دست نكشيد و آنچه بر شما واجب است در راهش به جان بكوشيد[3]، زيرا خداوند به ما و شما چنان احسانى فرموده است كه بر ما واجب است به منتهاى كوشش خود سپاسش داريم و چندان كه در توان ماست به او يارى و ياورى كنيم. و نيرويى نيست جز به خداوند. (اين نامه) دستخط ابو ثروان‌[4] است.

[نامه على به سربازان‌]

راوى گويد و در نوشته عمر بن سعد نيز آمده است كه:

(على عليه السلام) به سربازان خود نامه‌اى نگاشت و ايشان را از وظايف و حقوقشان آگاه كرد:

از بنده خدا، على امير مؤمنان. اما بعد، همانا خداوند

[1] الفرقان، 77

[2] متن« لا تألوا انفسكم خيرا» از روى شنهج، و در اصل‌[ لا تدّخروا انفسكم خيرا خير را فقط براى خود نيندوزيد].

[3] متن از روى شنهج« و أبلوا فى سبيله» و در اصل‌[ و ابلوه‌].

[4] يكى از دبيران على عليه السلام است.- م.