دهم: بگو بدانم اگر تو كيسه جواهرى داشته باشى و كسى بتو گويد: در اين كيسه اشرفى هست و تو بگوئى نيست، او بتو بگويد اشرفى را براى من تعريف كن و تو اوصاف آن را ندانى، آيا تو ميتوانى ندانسته بگوئى اشرفى در كيسه نيست؟ گفت: نه امام فرمود، جهان هستى كه درازا و پهنايش از كيسه جواهر بزرگتر است. شايد در اين جهان مصنوعى باشد زيرا كه تو صفت مصنوع را از غير مصنوع تشخيص نميدهى، عبد الكريم درماند ولى بعضى از رفقايش اسلام آوردند و بعضى هم با او بكفر باقى ماندند.

روز سوم برگشت و گفت ميخواهم كه من پرسش كنم، امام فرمود: هر چه خواهى بپرس، عرضكرد: دليل بر حدوث اجسام چيست (ظاهرا مقصودش همان بحث مشهور حدوث و قدم ماده است كه مجادلات دامنه‌دار و طولانى بين دانشمندان طبيعى و اسلامى بوجود آورده است)؟ فرمود: من هيچ چيز كوچك و بزرگ را نمى‌بينم مگر اينكه چون چيزى مانندش بآن ضميمه شود بزرگتر شود، همين است نابود شدن (چيز كوچك) و انتقال از حالت اول (كه كوچك بود بحالت دوم كه بزرگ گشت و همين است معنى حدوث) و اگر قديم بودى نابود و متغير نگشتى زيرا آنچه نابود و متغير شود رواست كه پيدا شود و از ميان برود پس با بودشدنش بعد از نابودى داخل در حدوث شود و با بودنش در ازل داخل در عدم گردد (اگر آن چيز كوچك را ازلى فرض كنيم اكنون معدومست زيرا اكنون بجاى او چيز بزرگ وجود دارد) و صفت ازل و عدم و حدوث و قدم در يك چيز جمع نشود. عبد الكريم گفت: فرض در صورت جريان حالت كوچكى و بزرگى و زمان سابق و لاحق مطلب چنان باشد كه فرمودى و بر حدوث اجسام استدلال نمودى ولى اگر چيزها همگى بكوچكى خود باقى مانند از چه راه بر حدوث آنها استدلال‌