2-

حارث بن مغيرة گويد: بامام صادق عليه السلام عرضكردم، از علم عالم خود (يعنى امام از شما خانواده) بمن خبر دهيد، فرمود: از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و از على عليه السلام بارث رسيده است. عرض كردم:

بما گزارش ميدهند كه علم بدل شما الهام مى‌شود و در گوش شما وارد ميگردد، فرمود: گاهى هم چنين است.

3-

مفضل بن عمر گويد بحضرت ابو الحسن عليه السلام عرضكردم: براى ما از امام صادق عليه السلام روايت كرده‌اند كه فرموده است: همانا علم ما يا مربوط بگذشته است و يا نوشته شده و يا وارد شدن در دل و تأثير در گوش. فرمود: اما گذشته مربوط بامور پيشين است كه ميدانيم و اما نوشته شده مربوط بآينده است و اما وارد شدن بدل الهامست و اما تأثير در گوش امر فرشته است.

توضيح‌

- در كتاب بصائر الدرجات بعد از ذكر اين خبر گويد: زراره مثل اين خبر را از امام صادق عليه السلام روايت كرده، گويد بحضرت عرضكردم: امام كه شخص گوينده را نمى‌بيند چگونه ميفهمد كه آن امر از فرشته است و از شيطان نيست؟ فرمود: آرامش و سكونى بر امام القا شود كه بفهمد از جانب فرشته است و اگر از جانب شيطان باشد هراسى عارضش شود، علاوه بر آنكه اى زراره شيطان متعرض صاحب امر امامت نگردد.- مرآت العقول-.

اگر راز ائمه حفظ شود سود و زيان هر كس را باو خبر دهند

1-

امام باقر عليه السلام فرمود: اگر زبانهاى شما لجام و بندى ميداشت سود و زيان هر مردى را برايش گزارش ميدادم.