4-

امام صادق عليه السلام فرمود: چيزى (از علم) از نزد خداى عز و جل خارج نشود، جز اينكه برسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله آغاز شود، سپس بامير المؤمنين عليه السلام رسد و سپس بامامان ديگر، يكى پس از ديگرى تا امام آخر از امام اول عالمتر نباشد.

توضيح- در اينجا علامه مجلسى (ره) حديثى از بصائر الدرجات نقل ميكند كه حاصلش اينست: افزايش علم پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله و ائمة راجع بدستور اجراء احكامست (چنانچه در حديث 644 ذكر شد) نه آنكه راجع بحلال و حرام باشد، زيرا ايشان هميشه حلال و حرام را بطور كامل ميدانند، و آنچه را امام ميداند، پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله هم ميداند، زيرا كه دستور علم تازه از خدا بفرشته رسد و او نزد پيغمبر برد و پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله نزد على عليه السلام فرستد و او نزد حسن فرستد و همچنين بهر يك از ائمه عرضه شود.

ائمه تمام علومى كه بملائكة و پيغمبران و رسولان رسيده است ميدانند

1-

امام صادق عليه السلام فرمود: خداى تبارك و تعالى را دو گونه علم است: 1- علمى كه ملائكه و پيغمبران و رسولانش را بآن آگاه ساخته، پس آنچه ملائكه و رسولان و پيغمبرانش را بآن آگاه ساخته ما هم ميدانيم. 2- علمى كه بخودش اختصاص داده و هر گاه در موضوعى از آن علم بدا حاصل شود، ما را آگاه سازد و بر امامان پيش از ما هم عرضه شود.