گذشته و روح وصيى كه در ميان شماست (امام زمان شما) اجازه داده مى‌شود كه بآسمان بالا روند تا بعرش پروردگارشان برسند، در آنجا هفت دور طواف كنند و نزد هر ركنى از اركان عرش دو ركعت نماز گزارند پس بكالبدهاى پيشين خود برگردند، چون صبح شود، پيغمبران و اوصياء از شادى سرشار باشند و آن وصيى كه در ميان شماست مقدار زيادى بعلمش افزوده شده باشد.

شرح‌

- راجع برفتن و برگشتن روح امامى كه زنده و در ميان مردم است علامه مجلسى ره توجيهاتى مى‌كند و ميفرمايد: ممكن است مقصود از آن روح در بدن مثالى و يا اصل روح باشد اگر بگوئيم روح در خواب مجسم مى‌شود و يا مقصود تعلق يافتن ارواح مقدس ايشانست بملاء اعلى و گزاردن نماز بر سبيل استعاره و مجاز است ولى در آخر سخن ميفرمايد- و چه خوب ميفرمايد- باين گونه مطالب ايمان اجمالى؟؟

يافتن بهتر و سالم‌تر است.

مقصود مجلسى (ره) اينست كه ما از اين روايت همين قدر ميفهميم كه روح امام در شبهاى جمعه ارتباطى با عالم بالا پيدا ميكند و امام افزايش علمى مى‌يابد اما كيفيت اين ارتباط را چون خودشان نفرموده‌اند ما نميدانيم، پس ما بهمين مقدار عقيده داريم و بيش از اين چيزى از پيش خود نمى‌گوئيم.

2-

مفضل (بن عمر كه كينه‌اش ابا عبد اللَّه است) گويد: روزى امام صادق عليه السلام بمن فرمود:

اى ابا عبد اللَّه- و تا آن روز مرا بكنيه‌ام نخوانده بود- من عرضكردم: لبيك: فرمود: براى ما در هر شب جمعه شادى و سروريست. عرضكردم: خدايش افزايش دهد، آن سرور چيست؟ فرمود: چون شب جمعه شود، پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله بعرش خدا برآيد و ائمه عليهم السلام برآيند و ما نيز با ايشان برآئيم، پس ارواح ما ببدنهايمان باز نگردد، مگر با علمى كه استفاده شده باشد و اگر چنين نباشد علم ما نابود گردد.

3-

امام صادق عليه السلام فرمود: شب جمعه‌اى نباشد، جز اينكه براى اولياء اللَّه در آن شب سرورى‌