(شايد كيفيت اجراء هم در آن شبها ابلاغ شود.) و اما راجع باينكه امام عليه السلام باو ميفرمايد: اين سؤال براى تو روا نيست جهتش اينست كه آن سائل بيش از آن مقدار ظرفيت و استعداد نداشته و بر امام لازمست كه جواب را بمقدار فهم و استعداد سائل گويد چنانچه در حديث 540 توضيح داديم و يا جهتش اينست كه چون هشت مرتبه جوابش را فرمود و او نفهميد، امام عليه السلام با آن جمله خواست باو بفهماند كه فهم دست خداست و من فقط بيان ميكنم و يا آنكه مقصود سائل خصوصيات و جزئيات شب قدر بوده بطورى كه فرشتگان براى امام ميگويند، او هم براى آن مرد بگويد و پيداست كه اگر دانستن آن خصوصيات براى آن مرد جايز ميبود. خدا فرشتگان را در شبهاى قدر بر او نازل مى‌كرد.

9-

امام محمد تقى عليه السلام فرمود: آنچه از لشكريان و همسران [و ارواح‌] شياطين را كه خداى عز و جل براى شقاوت بر گمراهان گماشته مى‌بينيد، بيشتر از فرشتگانى باشند كه خليفه خدايند و آنها را براى عدالت و صواب فرستاده است عرض شد: اى ابا جعفر! چگونه مى‌شود چيزى از ملائكه بيشتر باشد؟ فرمود: چنانچه خداى عز و جل خواسته است، گفته شد: اى ابا جعفر! چگونه مى‌شود چيزى از ملائكه بيشتر باشد؟ فرمود:

چنانچه خداى عز و جل خواسته است، مرد سائل گفت: اى ابا جعفر! من اگر اين حديث را ببعضى از شيعيان گويم، انكار ميكنند، فرمود: چگونه انكار ميكنند؟ عرضكرد ميگويند: فرشتگان عليه السلام از شياطين بيشترند. فرمود: راست گفتى ولى آنچه ميگويم خوب بفهم:

در هر روز و هر شب تمام جن و شياطين، پيشوايان گمراهى را زيارت ميكنند و بشماره ايشان فرشتگان هم پيشواى هدايت را زيارت مى‌كنند، تا آنكه شب قدر فرا رسد و فرشتگان در آن شب بسوى ولى امر (امام زمان) فرود آيند، خداى عز و جل- بشماره آنها از شياطين خلق كند- يا فرمود: آماده كند- سپس ايشان رئيس گمراهى را زيارت كنند و برايش دروغ پردازى كنند، تا چون صبح شود، او هم بگويد چنين و چنان ديدم، اگر او از صاحب الامر در اين باره بپرسد، باو ميفرمايد كه: شيطانى را ديدى كه بتو