كسانى كه ندانند يكسانند، تنها خردمندان بياد ميگيرند» فرمود: ما هستيم كسانى كه ميدانند و آنها كه نميدانند دشمنان مايند و شيعيان ما خردمندانند.

2-

و باز راجع باين آيه فرموده است: ما هستيم كسانى كه ميدانند و دشمنان ما نادانانند و شيعيان ما خردمندان.

شرح‌

- راجع بآيه شريفه دو تفسير گفته‌اند كه با يك ديگر منافات ندارد و ممكن است هر دو مقصود باشد: اول- دانا با نادان برابر نيست و اين مطلب را هر خردمندى ميفهمد بنا بر اين سياق آيه در باره تشويق بتحصيل علم و مجالست با علما و استفاده از محضر ايشان و كناره‌گيرى از جاهلانست دوم- كسانى كه همه چيز را ميدانند با آنها كه همه چيز را نميدانند يكسان نيستند، در اين صورت دانايان منحصر مى‌شود بائمه هدى عليهم السلام، زيرا تنها ايشانند كه گنجينه علمشان بخزانه علم خدا متصل است و براى تعليم مردم انتخاب شده‌اند و مردم ديگر از دسته دوم ميباشند كه همه چيز را نميدانند و اين مطلب را خردمندان و صاحبان عقل سالم درك ميكنند و مصداق آن شيعيان ميباشند: زيرا ايشان اعلم امت را امام ميدانند و او را بر ديگران تفضيل ميدهند، پس اين آيه دلالت دارد بر امامت ائمه دوازده‌گانه ما زيرا كه ايشان در هر عصرى از مدعيان خلافت و بلكه از همه مردم اعلم بوده‌اند و آيه هم دلالت دارد بر اينكه مناط امامت رجحان علم و دانش است.

راسخون در علم همان ائمه عليهم السلام ميباشند

1-

امام صادق عليه السلام فرمود: مائيم راسخون در علم و ما تأويل قرآن را ميدانيم.