رضاى پروردگارش صبر كرد و در راهش جهد نمود و امت خود را نصيحت كرد و براه نجاتشان دعوت فرمود و بياد خدا وادار كرد و براى پس از خود هم ايشان را براه هدايت دلالت فرمود بسبب راههاى روشن و انگيزه‌هائى كه براى بندگان پايه‌گذارى فرمود و پرچمهاى مناره‌هاى روشن را برايشان برافراشت (يعنى امامان دوازده‌گانه را براى رهبرى امت معرفى فرمود) تا پس از وى گمراه نگردند چون نسبت بايشان مهربان و دلسوز بود و چون روزگارش سپرى و عمرش بپايان رسيد خدايش بسوى خود خواند و روحش را دريافت داشت در حالتى كه كردارش پسنديده خدا و بهره‌اش بسيار و مقامش شامخ بود. او در گذشت و در ميان امتش كتاب خدا و جانشينش امير مؤمنان و پيشواى پرهيزكاران عليه السّلام را بجاى گذاشت كه دو همدم خو گرفته بودند و هر يك گواه درستى ديگرى (گواهى ايشان چنين است كه) آنچه را خدا بر بندگانش در قرآن واجب فرموده امام از جانب حق بيان ميكند مانند اطاعت خدا و اطاعت امام و دوستى امام و حق لازم وى كه بوسيله آن خدا خواست دينش را كامل و امرش را ظاهر كند و با حجتهاى خويش اقامه حجت كند و از نور خود او بندگانش پرتو گيرند، نورى كه در معادن برگزيدگانش و انتخاب شده از نيكانش ميباشد.

و خدا بوسيله پيشوايان هدايت كه خاندان پيغمبر ما ميباشند دينش را آشكار نمود و راههاى راست خود را روشن ساخت و حقيقت چشمه‌هاى دانش خويش را برگشود، ايشان را طريق معرفتش و نشانه‌هاى دينش و دربانان بين خود و خلقش و باب شناسائى حقش قرارداد و محرم أسرار نهفته خويش ساخت.

هر گاه يكى از آن امامان در ميگذشت از دنبال او امامى هويدا و رهبرى پرتو افكن و پيشوائى‌