نگاهش دارد و از هراس بزرگ روز قيامت ايمنش سازد.

2-

امام صادق (ع) راجع بقول خداى تعالى (157 سوره 7) «كسانى كه پيروى ميكنند از رسول و پيغمبرى كه درس ناخوانده است و اوصافش را در توراة و انجيل نزدشان نوشته مييابند، ايشان را بكار نيك واميدارد و از كار زشت نهى ميكند و پاكيزه‌ها را براى ايشان حلال و پليدى‌ها را برايشان حرام ميسازد- تا آنجا كه فرمايد- و پيروى كنند از نورى كه با او نازل شده، تنها ايشان رستگارند» فرمود مقصود از نور در اينجا [على‌] امير مؤمنان و ائمه (ع) ميباشند.

3-

ابى جارود گويد بامام باقر (ع) عرض كردم: خدا باهل كتاب خير بسيارى داده است، فرمود: آن چيست؟ عرض كردم: قول خود خداى تعالى است (54 سوره 28) «كسانى را كه پيش از آن بآنها كتاب داديم باو ميگروند- تا آنجا كه فرمايد- آنها براى شكيبائيشان دو مرتبه اجر گيرند» امام فرمود: خدا بشما هم عطا كرده چنان كه بايشان عطا كرده است، سپس تلاوت فرمود (29 سوره 57) «اى گروندگان از خدا باك داشته باشيد و برسولش ايمان آوريد تا دو بهره از رحمت خود بشما دهد و براى شما نورى قرار دهد كه در پرتوش حركت كنيد» يعنى امامى كه باو اقتدا كنيد.

4-

ابو خالد كابلى گويد: از امام باقر (ع) در باره قول خداى تعالى (8 سوره 64) «بخدا و رسولش و نورى كه فرستاديم ايمان آوريد» پرسيدم فرمود: اى ابا خالد بخدا مقصود از نور ائمه (ع)