«خدا از ميان شما كسانى را كه ايمان آورده و كار شايسته كرده‌اند وعده فرموده است كه در زمين بخلافت گمارد چنان كه پيشينيان ايشان را بخلافت گماشت» فرمود: ايشان ائمه هستند (و در روايت است كه اين آيه در باره حضرت مهدى قائم (ع) و اصحاب او است و اگر از دنيا نماند مگر يك روز خدا آن روز را دراز كند تا آن حضرت ظهور كند و در روى زمين فرمانروائى نمايد و زمين را پر از عدل و داد كند چنانچه پر از ظلم و جور شده باشد).

در اينكه ائمه (ع) نور خداى عز و جل باشند

1-

ابو خالد كابلى گويد از امام باقر (ع) پرسيدم تفسير قول خداى عز و جل را (8 سوره 64) «بخدا و رسولش و نورى كه فرستاده‌ايم ايمان آوريد» فرمود: اى ابا خالد بخدا سوگند كه مقصود از نور ائمه از آل محمد (ص) باشند تا روز قيامت، بخدا كه ايشانند همان نور خدا كه فرو فرستاده، بخدا كه ايشانند نور خدا در آسمانها و زمين، بخدا اى ابا خالد، نور امام در دل مؤمنين از نور خورشيد تابان در روز، روشن‌تر است، بخدا كه ائمه دلهاى مؤمنين را منور سازند و خدا از هر كس خواهد نور ايشان را پنهان دارد، پس دل آنها تاريك گردد، بخدا اى ابا خالد بنده‌اى ما را دوست ندارد و از ما پيروى نكند تا اينكه خدا قلبش را پاكيزه كرده باشد و خدا قلب بنده‌اى را پاكيزه نكند تا اينكه با ما خالص شده باشد و آشتى كرده باشد (يك رنگ شده باشد و سازگار) و چون با ما سازش كرد خدا از حساب سخت‌