12-

ابو بصير گويد: امام باقر بمن فرمود: آيا امامت را شناخته‌اى؟ عرضكردم آرى بخدا پيش از آنكه از كوفه بيرون روم فرمود: بنا بر اين ترا بس است.

13-

و در باره قول خداى تبارك و تعالى (123 سوره 3) «آيا كسى كه مرده بود و ما او را زنده كرديم و باو نورى داديم كه ميان مردم راه رود» فرمود: مرده كسى است كه بچيزى معرفت نداشته باشد و نورى كه با آن ميان مردم راه رود، امامى است كه از او پيروى ميكند، و اينكه فرمايد «مانند كسى است كه در ظلمات باشد و نتواند از آن بدر رود» كسى است كه امام را نشناسد.

14-

امام باقر فرمود: ابو عبد اللَّه جدلى بر امير المؤمنين (ع) وارد شد حضرت فرمود اى ابو عبد اللَّه نميخواهى ترا خبر دهم از قول خداى عز و جل (91 سوره 27) «هر كه كار نيكى آورد بهتر از آن را پاداش گيرد و از هراس روز قيامت ايمن باشند» و هر كه كار بدى آورد برو در دوزخ افتد، مگر ممكن است جز آنچه كرده‌ايد جزا بينيد» عرضكرد چرا اى امير مؤمنان قربانت گردم، فرمود: كار نيك شناختن ولايت و دوستى ما اهل بيت است و كار بد، انكار ولايت و دشمنى ما اهل بيت است و باز هم آن آيه را تلاوت فرمود.

وجوب اطاعت ائمة

1-

امام باقر عليه السلام فرمود: بلندى و كوهان و كليد و در همه چيز و خرسندى خداى رحمان تبارك و تعالى‌