اوست در مكانى عقب‌تر از پيشينيانش جز ذات بارى كه اوليت و آخريتش عين هم عين ذات اوست) همه چيز نابود است جز ذات او (زيرا همه چيز بمنزله سايه و پرتوى از وجود اوست كه چون از ارتباط و تعلقشان باو صرف نظر شود جز نابودى چيزى نباشند)، آفرينش و فرمان بدست اوست، پرخير است پروردگار جهانيان، واى بر تو اى سئوال‌كننده، همانا پروردگار من خاطره‌ها او را فرا نگيرند و شبهات بر او فرود نيايند و سرگردان نشود (همه چيز نزدش روشن و قطعى است) چيزى بنزديكى او نرسد، پيش آمدها بر او وارد نشود مسئول چيزى واقع نگردد و بر چيزى پشيمان نگردد، چرت و خوابش نبرد، هر چه در آسمانها و زمين و ميان آنها و زير خاكست از آن اوست.

4-

يهود گرد رأس الجالوت (بزرگ عالم يهود) اجتماع كرده باو گفتند: اين مرد عالم است مقصودشان امير المؤمنين (ع) بود- ما را نزد او ببر تا از او سؤال كنيم، نزدش آمدند، بآنها گفتند:

حضرت در خانه خويش است، بانتظار نشستند تا درآمد رأس الجالوت عرض كرد: آمده‌ايم از شما پرسشى كنيم. فرمود: اى يهودى بپرس از هر چه بخاطرت گذرد، گفت: از پروردگارت ميپرسم كه از چه زمانى بوده؟ فرمود: خدا بوده است بدون پديد آمدن [بدون بودنى زائد بر انيت و حقيقتش او همان حقيقت وجود بحت است‌] و بدون چگونگى (پس صفاتش عين ذاتش باشد) هميشگى است بدون كميت و كيفيت زمانى (زيرا زمان از مجعولات و مخلوقات اوست و محالست كه در ذات او تأثيرى كند) چيزى پيش از او نبوده او خود بدون پيشى پيش از هر پيش است (چون اوليت او عين ذاتش باشد پس اوليتى زائد بر ذات ندارد و چون مبدء المبادى و علت العلل است بر هر پيشى مقدم است) او پايان و نهايتى ندارد، پايان از او منقطع است و او پايان هر پايان است (چون آخريت او عين ذاتش باشد پس آخريت زائدى ندارد و چون همه چيز پايدار پايان يابد و او باقى باشد پس پايان پايان است) رأس الجالوت گفت: بيائيد برويم كه او از آنچه هم در باره‌اش گويند دانشمندتر است.