به صلاحيت فضيلتى و معنوى و تقوائى‌اش، اعتماد و اطمينان پيدا كنند.

بنابراين وظيفه تحقيق درباره اسلام، بر عهده روحانيت بود و روحانيت اين وظيفه را خود، عهده‌دار شده بود.

سوم: وظيفه تهذيب اخلاق. روحانيت نقش عمده خود را در اين مى‌ديد كه بايد با سخنش، با بيانش، با عملش و با رفتارش، با معاشرتش، با هدايتش، با تذكرش، مردم را به اخلاق پاك دعوت كند. اخلاق جامعه را مهذب كند، جامعه را از آلودگى‌ها دور كند و به كمالات اخلاقى بيآرايد اين نقش سوم نقش بسيار مهم روحانيت بود.

در حدود نوزده سال قبل، پس از رحلت مرحوم آيت الله العظمى بروجردى، اين استاد بزرگوارى كه به‌خصوص در شناساندن روش تحقيقى فقه، حق بزرگى بر همه ما دارد، براى ايجاد حركتى سازنده‌تر در حوزه، دوستانمان، گردهم‌آيى‌ها، بحثها و برنامه‌ريزى‌هايى داشتند.

برنامه‌هايى به ثمر رسيده بود و براى شروعش با چهره‌هايى كه در مظان مرجعيت و يا مرجع بودند، تبادل نظر داشتيم. از جمله شبى همراه با برادران عزيز و مجاهد، آيت الله مشكينى و آيت الله ربانى شيرازى، خدمت حضرت آيت الله العظمى آقاى گلپايگانى بوديم. بحث بود درباره اينكه؛ چه بايد كرد كه مسئله تربيت اخلاق و تهذيب اخلاق در حوزه علميه قم، نقش بالاتر و سازنده‌ترى به خود بگيرد؟ بحث بود، صحبت بود. ياد مى‌كرديم از درس سازنده اخلاق مرجع عاليقدر، امام خمينى در قم و تأثيرى كه درس ايشان در آن سالها در ساختن و تربيت كردن فضلايى‌