خداوند مىفرمايد: «اگر اين بنده ما (محمّد) بعضى از گفتارها را از
نزد خود بگويد و به ما نسبت دهد، ما با يَدِ قدرتِ خود، او را مىگيريم؛ سپس رگِ
قلب او را قطع مىكنيم؛ و آنوقت كيست از شما كه بتواند از او دفاع كند، و او را از
عقوبت و كيفر ما دور نگهدارد
»؟ وَتِينرگى است در قلب كه از آن رگ، خون به تمام بدن سرايت ميكند،
و جمعِ آن أوْتِنَهو وُتُنآمده است.
اگر پيغمبر از طرف خود چيزى بگويد، ما با يَدِ قدرت، او را مىگيريم
و بكلّى نابودش مىكنيم. ما سلطنتِ خود را به او تفويض نكردهايم، تا بر طبق
مشتَهَيات و سليقه خود أمر و نهى كند؛ بلكه او بندهاى است مأمور، بتمام معنى
الكلمه. او هيچ از خود إظهار نظرى نكرده است كه آن را به ما نسبت دهد؛ يا از تحت
ولايت ما خارج، و به ولايت خود مُتّكى باشد. ولايت او عين ولايت