درس اول: ولايت: ريشه لغوى و معنى اصطلاحى آن‌

أعُوذُ بِاللَهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ‌

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

وَ صَلَّى اللَهُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ ءَالِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ‌

وَ لَعْنَةُ اللَهِ عَلَى أعْدَآئِهِم أجْمَعِينَ مِنَ الآنَ إلَى قِيَامِ يَوْمِ الدِّينِ‌

وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إلَّا بِاللَهِ الْعَلِىِّ الْعَظِيمِ‌

قَالَ اللَهُ الْحَكِيمُ فِى كِتَابِهِ الْكَرِيمِ: هُنالِكَ الْوَلايَةُ لِلَّهِ الْحَقِّ هُوَ خَيْرٌ ثَواباً وَ خَيْرٌ عُقْباً.[1]

«آنجا ولايت اختصاص به خداوند دارد، كه اوست حقّ؛ و اوست پاداش و مُزد اختيار شده، و اوست عاقبتِ اختيار شده و پسنديده و مورد رضا.»

بحث ما إن شآء الله در اين روزها پيرامون مسأله ولايت‌است از نقطه نظر حقيقت ولايت، و معنى و شقوق و شؤون آن، و ولايت پيغمبران و أئمّه عليهم السّلام، و ولايت فقيه، و حدود و ثغور و شرائط و آثار آن، و بالاخره عمده بحث از جهت شرائط ولايت فقيه و حدود و مشخّصات آن است كه بحث إن شآء الله به آنجا خاتمه پيدا ميكند؛ و البتّه اين مجموعه دوره دوّم از همان بحث «وظيفه فرد مسلمان در إحياى حكومت إسلام» خواهد بود.

چون سال قبل، در همين أيّام (بعد از ارتحال رهبر كبير آية الله خمينىّ قَدَّس اللَهُ نَفسَهُ) مجالسى در همين مكان تشكيل شد و وظيفه فرد مسلمان مشخّص گرديد. اينك كه در آستانه همان أيّام قرار داريم بعنوان تتمّه همان‌

[1] - آيه 44، از سوره 18: الكهف.