ب. بررسى جريان فكرى لزوم توليد روش اداره‌ى دينى‌

از نظر اين گروه گستره دين، فقط به مسائل عبادى و فردى محدود نشده، بلكه امور عمومى و حتى برخى از مهمترين سرفصل‌هاى برنامه‌ى رشد و توسعه را نيز دربر مى‌گيرد؛ يعنى اسلام نه تنها براى تربيت روح و روان افراد برنامه دارد؛ بلكه براى هدايت جامعه و تنظيم بهينه‌ى امور اجتماعى و تأمين معاش و امنيت عمومى هم اصول و ضوابط مشخصى را بيان فرموده است؛ بنابراين اگر حكومت دينى درصدد اداره‌ى جامعه بر پايه‌ى احكام و تعالى دينى است، بايد اين اصول و ضوابط را مدّ نظر قرار داده و روش اداره را مبتنى بر احكام دين، طراحى نمايد.

نكته‌ى مهمى كه بايد در اين ديدگاه مورد توجه قرار گيرد، ميزان و نحوه تأثيرپذيرى روش اداره از تعاليم دينى است؛ يعنى اين‌كه چگونه مى‌توان به يك روش اداره مبتنى بر دين دست يافت و اين‌روش در چه ابعاد و بخش‌هايى متأثر از تعاليم دين است؟ آيا همان‌گونه كه برخى از افراطيون مدعى شده‌اند؛ تمامى جزئيات مربوط به شيوه‌ى برنامه‌ريزى و اداره‌ى جامعه در منابع دينى ذكر شده است يا اين‌كه دين، اصول و كليّاتى را بيان فرموده و بايد برنامه ريزى با تكيه بر اين اصول و كليّات انجام پذيرد؟

تعيين اهداف و آرمان‌ها

نخستين گام در جريان تنظيم روش اداره‌ى و برنامه‌ريزى براى اداره جامعه، تعيين اهداف و آرمان‌هاى اجتماعى است. با تعيين اهداف و آرمان‌هاى اجتماعى، سمت‌وسوى كلى حركت جامعه معيّن شده و جهت‌گيرى برنامه‌ها مشخص مى‌گردد.

در نظام‌هاى سياسى سكولار، دست‌يابى به رفاه و آسايش مادى، اصلى‌ترين هدف برنامه‌هاى توسعه شناخته مى‌شود و تمامى امكانات و بودجه‌هاى عمومى در اين مسير به كار مى‌روند؛ اما در نظام الهى، اهداف مادّى به شكل مستقل مورد توجه قرار نمى‌گيرند؛ يعنى حكومت دينى، صرفا به دنبال ايجاد رفاه و افزايش سطح بهره‌مندى‌هاى مردم نيست؛ بلكه اين امر را در ارتباط تنگاتنگ با مسائل معنوى و اخلاقى ملاحظه كرده و تحقق مى‌بخشد.

مهمترين هدف حكومت دينى «تقرّب به خداوند سبحان» و خداگونه ساختن همه‌ى‌