در نقل ديگر آمده است كه آدم و حوا بعد از هبوط در روز زمين و پس از مدتى جدايى، در اين سرزمين يكديگر را يافتند و شناختند. به همين جهت عرفات نام گرفته است.

در روايت ديگرى از امام صادق (ع) است كه فرمود: جبرئيل در ظهر عرفه به ابراهيم گفت: اى ابراهيم به گناهان خود اعتراف كن و مناسك را بشناس. لذا بدين جهت كه جبرئيل گفت «اعترف»، نام اين سرزمين عرفات شد.

در عرفات مسجد بزرگى وجود دارد كه بخشى از آن در عرفات نيست. روايتهاى متعددى از اين مسجد، كه اكنون حدود 18 هزار مترمربع مساحت دارد، نقل شده است. مشهود است كه پيامبر (ص) نماز ظهر و عصر را به جمع در اين مسجد خوانده‌اند.

در قسمتى از اين سرزمين مقدس كوهى وجود دارد به نام «جبل‌الرحمه» كه امروزه با يك ستون سنگى كه به رنگ سفيد در فاز آن قرار دارد مشخص شده است. در روايت آمده است كه پيامبر اكرم خطبه حجه‌الوداع را بر فراز اين كوه ايراد كرد.

حجاج بيت‌اللّه در راستاى انجام اعمال سيزده‌گانه حج تمتع، پس از اولين عمل (احرام در مكّه)، دومين عمل خود را در اين سرزمين انجام مى‌دهند و در روز عرفه از ظهر تا مغرب وقوف مى‌كنند. وقوف عرفات كلاس تكميل‌شناسى حق و پيمودن مدارج عرفان و معرفت است؛ زيرا معرفت، انگيزه و اساس كليه حركات و شناختهاست. پس شناسايى آدم (ع) با حوا و شناسايى ابراهيم، وظيفه و مناسك، از پرتو همين شناخت حق است و نيز در سايه همين شناخت است در اين مكان بايد همه مسلمين گرد هم جمع شوند تا يكديگر را