و عقلانيت تصوير مى‌شود، ايده‌آلى دست‌يافتنى است كه به جد و جهد و مسلح بودن بيشتر ما به فضايل عقلانى و اخلاقى بستگى دارد. هرچه اداره جامعه بيشتر براساس علم و دانايى باشد، يعنى به توسعه علمى و دانايى بيشتر توجه شود، در بطن دكترين مهدويت گام برمى‌دارد، همان‌گونه كه عدالت‌محورى، ما را به سمت دكترين مهدويت مى‌كشاند.

نكته سوم در اين نظريه، داشتن روحيه جهادى و تلاش براى ايجاد حكومت اسلامى است، برخلاف نگاه‌هاى فردگرا و جمع‌گرا، در اين نظريه مسلح شدن فرد به روحيه جهادى و تلاش براى ايجاد حكومت اسلامى يك اصل است. كتاب غيبت نعمانى مى‌آورد كه فردى به امام باقر عليه السّلام عرض كرد: مخالفان ما مى‌گويند وقتى مهدى قيام كند، بدون اين‌كه قطره خونى بريزد، امور فرمان‌روايى برايشان فراهم مى‌شود.

حضرت باقر عليه السّلام فرمود: «نه هرگز اين‌طور نيست. به خدايى كه جان و مال ما دست اوست! اگر بدون خون‌ريزى امكان داشت اين كار را پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم مى‌كرد و بدون درگيرى پيروز مى‌شد و ديگر دندان مباركش نمى‌شكست، ديگر صورت مباركش مجروح نمى‌شد. به خدا قسم! تا ما و شما شدايد و صدمات و مجاهدت نداشته باشيم، خون‌ها ريخته نشود و مجاهدت صورت نگيرد، دولت او قوام نمى‌گيرد.»

اين همان چيزى است كه دوران مدرنيته اهميتش را درك نكرد، با اين‌كه اهميت علم و عقل را درك نمود.

عقلى كه آنها مى‌گويند، با ما تفاوت‌هايى دارد. عقل موردنظر آنها حساب‌گرى است. عقلى كه ما مى‌گوييم، در سنت اسلامى شمول بيشترى دارد. مدرنيته از معنويت جدا شده و روحيه جهانى را نهى كرده است. به همين دليل، امروز قدرت در دست نااهلان قرار دارد. مشكلات دنياى امروز به دليل اين است كه اين افراد، آمادگى معنوى ندارند. فرهنگ معنوى را از زندگى جدا كرده‌اند و قدرت به ظاهر قوى و داخل پوشالى دارند. روى اين نكته تأكيد مى‌كنم كه اين يكى از ويژگى‌هاى زمان ماست. امريكايى‌ها وقتى به عراق رفتند عده و عده زيادى داشتند؛ اسرائيلى‌ها وقتى به لبنان حمله كردند از نظر عده و عده زياد بودند، اما