اين خطاب‌هاى قرآنى، هدايت الهى و آموزش‌هاى پيامبران را براى همه انسان‌ها ضرورى شمرده‌اند و فرق‌ها و امتيازهاى موهوم كه ممكن است يگانگى و يك‌پارچگى جامعه انسانى را بگسلد، باطل و پوچ معرفى كرده‌اند. بدين‌گونه، نگرش قرآنى به انسان و رهبران جامعه انسانى، فراگير و جهانى است كه هيچ مرز و مانعى را در راستاى اهداف بلند جهان‌شمول و جهان‌وطنانه خويش نمى‌شناسد.

بدين ترتيب، نتيجه سياست خارجى جهان‌شمول و جهان‌وطنانه نبوى، گسترش ايمان و تقوا و التزام به تعهدات انسانى و گسترش عدالت و نفى همه نظام‌هاى سلطه و استثمار در پهنه گيتى و گستره بشريت به‌شمار مى‌رود و درواقع، جهانى‌سازى الهى و بشردوستانه نبوى، مايه نزول بركات مادى و معنوى در سطح جامعه موحد و يك‌پارچه جهانى مى‌گرديد كه متأسفانه، احياى نظام جاهلى با نقطه عزيمت از انحراف سقيفه مايه سلب اين نعمت از جامعه بشرى تا ظهور دولت مهدوى شد.

با پيروى از فرمان‌هاى الهى و اقتدا به سيره نبوى و علوى، حكومت دين‌سالار مهدوى نه تنها مردمى، بلكه جهانى و در مرتبه‌اى بسيار بالاتر «سپهرى» است، يعنى هم‌گرايى آن، تمام هستى و سپهر آفرينش را دربرمى‌گيرد و در اين جغرافياى گسترده، همه را اعم از جمادات، نباتات، حيوانات و انسان‌ها از خود به اذن و بركت الهى بهره‌مند مى‌سازد. براى نمونه و بنا به روايات، زمين در عصر مهدوى با لطف الهى از هرگونه جور و ظلمى تطهير مى‌شود و با نور الهى منور و تابان مى‌گردد.

امام رضا عليه السّلام در تأييد مراتب فوق مى‌فرمايد:

يطهّر اللّه به الأرض من كلّ جور و يقدّسها من كلّ ظلم ... فإذا خرج، أشرقت الأرض بنور ربّها و وضع ميزان العدل بين الناس فلا يظلم أحد أحدا و هو الذي تطوي له الأرض؛ 32

خداوند به واسطه او، زمين را از هرگونه جور و ظلم تطهير و منزه مى‌نمايد. پس هنگامى كه وى خروج كند، زمين با نور پروردگار، نورانى مى‌گردد و ترازوى عدالت در ميان مردم حكم‌فرما مى‌شود. پس از آن، ديگر كسى به ديگرى ظلم نمى‌كند و او كسى است كه زمين برايش در نورديده مى‌شود.