دوم. ترسيم و شبيه‌سازى نمايى كلى از آينده در حال ظهور: با استفاده از آينده‌نگارى موعود بذر تحولات آينده را در زمان حال مى‌توانيم بشناسيم و درباره آن‌چه در حال ظهور و به وقوع پيوستن است، اطلاعات و دانش بيشترى مى‌توانيم كسب كنيم و نقش خود و جامعه را در آن بستر برويانيم؛

سوم. دريافت و درك زودهنگام هشدارها: علاوه‌بر شناسايى فرصت‌ها و تهديدها، آينده‌نگارى ما را درباره درك زودهنگام اين حوادث و مديريت آن يارى مى‌رساند؛

چهارم. اعطاى خودباورى و اعتماد: بعد از ترسيم و ادراك ولايى فرايند ظهور، به دليل بررسى گستره وسيعى از حوادث و اتفاقات در آينده و فراهم‌سازى اقدامات لازم براى آن، با قدرت و اعتماد بالايى به پيش مى‌توانيم رفت؛

پنجم. كسب موقعيت برتر و اقتدارآفرين: آينده‌نگارى در حقيقت تصميم‌گيرى درباره آينده در زمان حال است، يعنى ما درباره مسائل آينده خودمان در زمان حال تصميم مى‌گيريم و انرژى و موقعيت‌هاى برترآفرين خود را ترسيم مى‌كنيم.

لذا دانش و بينشى كه از آينده‌نگارى دريافت مى‌داريم، ما را در كسب موقعيت برتر و در عرصه دفع تهديدات يارى مى‌كند؛

ششم. ايجاد تعادل ميان رخ‌دادها و اهداف: اگر دقايقى را براى تفكر درباره آينده در زمان حال بگذاريم، از ذهنيت «دل‌خوشى در حال و به تعويق انداختن نگرانى درباره آينده» رهايى مى‌يابيم. در اين حالت، رابطه و تعادلى سازنده ميان اهداف و رخ‌دادهاى پيش‌بينى‌ناپذير مى‌توانيم ايجاد كرد؛

هفتم. كسب اطلاعات درباره نيروهاى مؤثر و ظرفيت‌ساز: از مزاياى ديگر آينده‌پژوهى كسب اطلاعات درباره نيروها و عوامل مؤثر در حوزه مورد هدف است.

شناسايى اين نيروها و عوامل در توان فهم و درك آينده بسيار ضرورى مى‌نمايد؛

هشتم. مديريت و نظارت راه‌بردى سطح تغييرات: فهم و درك نيروها و عوامل مؤثر در حوزه رخ‌دادها طراحان را درباره تغييرات احتمالى آينده هوشيارتر مى‌كند و آنان را قادر مى‌سازد تا با رعايت قواعد راه‌بردى برنامه‌ريزى كنند و خود يا جامعه را در برابر تهديدات و رخ‌دادها و امواج معارض آماده گردانند و براساس آن سناريو، مديريت تغييرات خود را تنظيم و عمل نمايند.