ايزد، در آخر الزمان ظهور كرده، عدالت را در جهان مى‌گستراند.» و كتاب مقدس زرتشتيان چنين بيان مى‌دارد: «سوشيانت دين را به جهان رواج خواهد داد.» 2

شايد همه نويدها درباره شخص مصلح در آخر زمان وجه اشتراك كاملى نداشته باشند، ولى همه آنها به وقوع حقيقتى ناگزير در آينده خبر مى‌دهند كه بايد شرايط هم‌راهى و هم‌كارى جهانى را در قالب راه‌بردهايى فعال كرد كه در پناه آن، منتظران خود را براى ايفاى نقش و پذيرش عدالت و جهان‌گسترى وى آماده نمايند.

روى‌كردهايى در دين مقدس اسلام وجود دارد كه باب ويژه‌اى در انتظار فرج مى‌گشايند و براى منتظران ظهور، ويژگى‌ها و دستورهايى را بيان مى‌كنند. اين روى‌كردها منتظران را به كسب اين توان‌مندى‌ها و اصول براى آماده‌سازى ظهور ترغيب مى‌نمايند. امام كاظم عليه السّلام در اين باره مى‌فرمايد:

دويست سال است كه شيعه با آرزوى فرج و كسب آمادگى براى آن تربيت مى‌شود. 3

تربيت و آمادگى براى ظهور و فرج حضرت جداى از نيازمندى به خودسازى و اصلاح نفس و پاك‌سازى درونى، نيازمند به اعتقاد، اميد و انتظار و عمل نيكو و شايسته منتظران است تا عمل خود را در قالب برنامه و راه‌برد هدايت و مديريت ولايى درآورند كه ديگر آيات و روايات بر آن تأكيد دارند. اين تصريح در فرمايش گهربار ديگرى نيز وجود دارد. امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايند:

آن كس منتظر حقيقى حضرت قائم به‌شمار مى‌آيد كه در هنگام چشم به راه بودن، به پارسايى و نيكويى رفتار كند.

حضرت آية اللّه جوادى آملى در تفسير جامع خود به ضرورت وصل منتظران در قالب روى‌كرد ولايى مى‌پردازد:

در دعاى «اللّهمّ عرّفنى حجّتك فإنّك إن لم تعرّفنى حجّتك ضللت عن ديني» كه در يك بخش از دعاى ناظر به كسب علم و معرفت در شناخت حجت خداوند بر روى زمين است، يك تحليل فلسفى و عقلى جدى نهفته است كه آن را از سنخ ديگر ادعيه جدا مى‌سازد. اين سنخ‌