پيوست دوم: دين و آزادى‌

آزادى يكى از موهبت‌هاى خداوند به انسان است و اسلام آزادى انسان را در تكوين و عرصه طبيعت، به عنوان اصلى خدشه‌ناپذير بيان كرده است. انسان در انتخاب روش زندگى و برگزيدن دين و مكتب، هيچ‌گونه الزام و اكراهى ندارد، چنان‌كه آيات زير به صراحت بر اين نكته تأكيد دارند:

إنّا هديناه السّبيل إمّا شاكرا و إمّا كفورا[1]؛

ما راه به او نشان داديم، خواه شاكر باشد [و پذيرا گردد] يا ناسپاس!

لا إكراه فى الدّين قد تبيّن الرّشد من الغىّ‌[2]؛

در دين هيچ اجبارى نيست و راه از بيراهه به خوبى آشكار شده است.

و قل الحقّ من ربّكم فمن شاء فليؤمن و من شاء فليكفر[3]؛

و بگو حق از پروردگارتان [رسيده‌] است. پس هر كه بخواهد بگرود و هر كه بخواهد انكار كند.

آزادى تكوينى، آزادى تشريعى‌

آزادى در اسلام از دو منظر تكوين و تشريع ملاحظه مى‌گردد. آيات فوق ناظر به‌

[1] - انسان( 76) آيه 3.

[2] - بقره( 2) آيه 256.

[3] - كهف( 18) آيه 29.