اگر زنان به جاى خشم گرفتن بر مردان بيشتر
سعى كنند كه مانند مردان عمل كنند، مشاغلى كه مستلزم نشان دادن شجاعت و شأن انسانى
هستند، بهطور برابر ارائه مىشوند. پاگليا خواهان پايان دادن به «سخنان تند» در
مورد قربانى كردن است. پيام فمينيسم اين است كه در بازى دشوار عرصه زندگى زنان
براى اينكه جدى گرفته شوند، بسيار ضعيف هستند. بهترين استدلال براى زنان در نبرد،
طبق ادعاى پاگليا، وجود «زنان مبارز» است. فمينيسم قربانى به هيچ كس خصوصاً به
زنان كمكى نمىكند.
اين روزها، بسيار نادر است كه بشنويم كسى مردانگى را تمجيد مىكند.
نويسنده فمينيستى «مخالف»، كاميل پاگليا، يك استثنا است. او در مورد جامعه
پدرسالار مىنويسد: «اما اين جامعه پدرسالار است كه مرا بهعنوان يك زن آزاد كرده
است. بياييد كوته نظر بودن نسبت به مردان را كنار بگذاريم و آزادانه اعتراف كنيم
كه آنها چه ثروتهايى را براى فرهنگ ما ايجاد كردهاند.» پاگليا مىنويسد: «مردان،
دنيايى را كه ما در آن زندگى مىكنيم و نعمتهايى را كه ما از آنها برخوردار
مىشويم، بهوجود آوردهاند.» و يا اينكه «من وقتى از روى پل جرج واشتنگتن يا هر
پل بزرگ ديگرى عبور مىكنم، فكر مىكنم كه مردان اين كار را انجام دادهاند.
سازندگى يكى از ويژگىهاى والاى مردانه است.»
سامرز: بىارزش كردن آموزش
با آنكه پاگليا انتقادى گسترده، مفصل و جالب از فمينيسم ارائه مىدهد،
سامرز حمله خود را بر آموزش متمركز مىكند. وى در اولين كتاب خود