و علوى، نخستين هدف آنان تغيير جامعه جاهلى به جامعه اسلامى و بسط زمينه‌هاى تكامل اخلاقى در جامعه بوده است. روايات اسلامى نيز بر كارويژه- هاى تكامل اخلاقى جامعه اسلامى و جهت‌گيرى دولت كريمه مهدوى تأكيد كرده‌اند. براى نمونه، مى‌توان به روايات زير اشاره كرد (به نقل از طبسى، 1382: 184):

حضرت على عليه السّلام مى‌فرمايد:

هنگامى كه قائم ما قيام كند ... كينه‌هاى بندگان نسبت به يكديگر از دل‌هايشان زدوده مى‌گردد.

در حديث ديگرى امام حسن مجتبى عليه السّلام مى‌فرمايند:

خداوند در آخرالزمان مردى را برمى‌انگيزد كه كسى از منحرفان و فاسدان نمى‌ماند مگر آن كه اصلاح گردد.

از امام صادق عليه السّلام نيز نقل شده است:

... ايمانتان كامل نمى‌گردد مگر آن كه قائم ما ظهور كند. در آن هنگام خداوند در شما بردبارى و شكيبايى پديد مى‌آورد و آن‌گاه مؤمن كامل خواهيد شد.

2. نقش و جايگاه رهبرى دينى- الهى در توسعه سياسى؛ ديدگاه اسلامى مبتنى بر نقش هادى الهى براى نيل به سعادت در اين جهان است.

برخلاف جريان‌هاى عقل‌گراى افراطى چون براهمه در گذشته و جريان‌هاى دين ستيز معاصر كه انسان را بدون نياز به پيامبران و هاديان الهى به تأمين سعادت و تنظيم زندگى اين جهانى توانا مى‌دانند، در تفكر اسلامى نقش هادى الهى برجسته است. نگاهى اجمالى به ادله اقامه شده براى اثبات نبوت عامه، گواه اين مطلب است. در تفكر شيعى نيز امام راه پيامبر را ادامه مى‌دهد.

انسان بدون امام در رسيدن به سعادت با دشوارى مواجه است. حتى فراتر از زندگى اجتماعى- چنان كه علامه حلى در كتاب الالفين استدلال مى‌كند (علامه حلى، 1388 ق: 11)- براى مكلف واحد نيز نياز به امام ضرورى است.