او ما را شريك قدرتش مى‌كرد؛ چرا كه فقط يك موجود را منشاء همه قدرت‌ها مى‌دانست، آن هم خدا. ما نمى‌توانستيم با او بازى كنيم.

اميلى: بنابراين تنها كارى كه مى‌توانستيد بكنيد، مجازات بود؟

فرانسوا: متأسفانه بله!

اميلى: با وجود همه علايق‌تان و منافع‌تان.

فرانسوا: هر چند بعد مدتى متوجه شديم كه منفعت ما در دوستى با آن هم تأمين مى‌شد. ولى سياستمداران هميشه درست‌ترها را خوب تشخيص نمى‌دهند.

اميلى: ولى چرا با ماريا؟

آندره اشاره‌اى مى‌كند كه آرام باش!

كلاس درس سوادكوهى‌

سوادكوهى آرام آرام در كلاس قدم مى‌زند و بعد از سرفه‌اى مى‌گويد: در خصوص نقطه آغاز انقلاب در ايران ديدگاه‌هاى متعددى مطرح است. عده‌اى زمان آغاز انقلاب را انتشار مقاله روزنامه اطلاعات در 19 دى ماه 1356 مى‌دانند، و جمعى نيز به مسئله مرگ مشكوك سيد مصطفى خمينى در آبان 1356 اشاره مى‌كنند- كه البته اين دو نظريه در خصوص انقلاب بهمن 1357 مطرح است- عده‌اى نيز پانزده خرداد 1342 و بعضى حوادث سال 1341 را نقطه آغاز مى‌دانند. لكن عده‌اى نيز معتقدند انقلاب بهمن 1357 نتيجه اقدامات رژيم پهلوى در طول بيست و پنج سال گذشته و از تاريخ نهضت ملى شدن صنعت نفت بوده است. من نقطه آغازين حركت جامعه را نمى‌توانم انتشار يك مقاله بدانم، خوب چه اهميتى دارد كه يك مطلب منتشر شده است، حالا در آن توهين شده باشد يا نشده باشد؟ بلكه بايد به ريشه اصلى حوادث جامعه ايرانى در طول بيست و پنج سال، يعنى از زمان شكل‌گيرى نهضت ملى شدن صنعت نفت و كودتاى 28 مرداد و حكومت استبدادى‌