3. اومانيسم و اصالت انسان، حركتى احساسى در قبال مواضع كليسا درباره انسان در قرون وسطا است و فاقد استدلال و قدرت تبيين مدعاى خود مى‌باشد؛ برخلاف انديشه خدامحورى كه از ديرزمان استدلال‌هاى فلسفى، كلامى و عرفانى بر آن اقامه شده است.

ج) ليبراليسم‌

ليبرال در لغت به معناى «آزادى‌خواه» است و در انديشه غربى به دو صورت قابل طرح است. گاه به عنوان يكى از ويژگى‌هاى انديشه سكولار كه گوياى اباحى گرى و طرد قيد و بندهاى دينى از رفتار انسانى و حاكميت نفس اماره است و گاه به مثابه يك ايدئولوژى. ليبراليسم به عنوان يك ايدئولوژى در قرن نوزدهم مطرح شد و احزاب با درون مايه ليبراليسم به تدريج شكل گرفتند. ليبراليسم در فرايند تحولات تاريخى تنوع محتوايى يافته است. مهم‌ترين ويژگى‌هاى ليبراليسم در قرن بيستم را مى‌توان در آميختگى آن با سرمايه‌دارى و اقتصاد بازار آزاد جستجو كرد.

از اين‌رو يكى از شاخصه‌هاى ليبراليسم در حوزه اقتصاد را عدم دخالت دولت در تنظيم بازار ذكر مى‌كنند كه نتيجه آن پيدايش نظام سرمايه‌دارى است. دومين ويژگى ليبراليسم فردگرايى‌[1] است؛ يعنى فرد و حقوق وى مقدم بر هر امرى است و فلسفه وجودى حكومت ايجاد امنيت در راستاى برخوردارى فرد از حقوق خويش است. دولت ليبراليستى به جز ايجاد امنيت كار ويژه ديگرى ندارد و افراد جامعه خود در راستاى ارضاى بيشتر خواسته‌هاى خود عمل مى‌كنند. سومين ويژگى ليبراليسم آن است كه به لحاظ فلسفه اخلاق پيرو مكتب سودانگارى است؛ يعنى انسان در پى نفع‌

[1].Individualism .