يكى ديگر از مواردى كه مورد غفلت بعضى از والدين قرار گرفته و مى تواند يكى از عوامل و زمينه هاى خودارضايى محسوب شود استحمام و حمام كردن غلط و اشتباه فرزندان مى باشد.

استحمام غلط و اشتباه را مى توان به سه بخش تقسيم كرد:

حمام رفتن مادر به همراه پسر و نيز حمام رفتن پدر به همراه دختر خود

حمام رفتن فرزندان همجنس همراه هم‌[1]

حمام رفتن كودكان با جنس مخالف‌

پس توصيه ما اين است كه سعى كنيد از سه چهار سالگى به بعد، حتماً پسربچه ها به همراه پدر و دختر بچه ها به همراه مادر به حمام بروند. و اگر در مواردى پدر و مادر مجبور شدند خلاف اين عمل كنند، سعى شود حتماً لباس زير بچه ها را بپوشند.

ك: تنبيه بدنى‌

تنبيهات بدنى از ديگر عواملى است كه مى تواند زمينه گرايش فرد را به سوى عمل شوم «خودارضايى» فراهم كند.

گاهى تنبيه بدنى، باعث اضطراب مى شود شخص احساس مى كند والدينش او را طرد كرده و عكس العمل او نيز ممكن است طرد كردن پدر و مادر خويش باشد و گاهى هم اين طرد كردن عموميت پيدا مى كند و شخص كل اجتماع را طرد مى كند زيرا منشاء تمام شكست هاى خود را از اجتماع مى بيند و اين حالت يقيناً تنهايى و انزوا را به دنبال خواهد داشت و نيز تكرار تنبيه بدنى فرزند سبب مى شود رابط صميمى او با والدين، تبديل به يك رابطه قهر آميز همراه با كينه شود[2] و همين امر، آنان را، ازهم دور مى كند و باعث مى شود كه فرزند در انزوا قرار گيرد، و واضح است كه انزوا و تنهايى بستر بسيار مساعدى براى گرايش نوجوان و جوان به انحرافات اخلاقى از جمله «خودارضايى» مى باشد.

توصيه ى ما به نوجوانان و جوانان عزيزى كه متأسفانه در خانه، اين گونه با آنان رفتار مى شود اين است كه هرگز با پناه بردن به اين عمل شوم كه منشاء بيمارى هاى جسمى و روحى فراوانى است مشكل خود را چند برابر نكنيد.

شايد برخى از والدين مخصوصا پدرها با خود اين گونه فكر كنند كه اگر بخواهند فرزندانشان تربيت پذير باشند راهى جز تنبيه بدنى آن ها نيست. اما به يقين اين طرز فكر اشتباه است چرا كه تربيت پذيرى فرزند در درجه اول بستگى به اين دارد كه چقدر در محيط خانواده احساس كند مورد مهر و محبت قرار گرفته است و او را به عنوان يك عضو خانواده به حساب مى آورند[3]. و بدون شك با تنبيه بدنى، فرزند شما اين احساس را هرگز نخواهد كرد. بلكه از جهت جسمى و روحى زيان هاى فراوانى خواهد ديد.[4]

[1] - سيّد داود سيد ميرزايى، سيّدعلى شاهرخى، هادى قطبى، آداب و آفات تربيت كودك و نوجوان؛، ص 113، چاپ سوّم، انتشارات احمديّه، 1385.

[2] - دكتر مهدى كى نيا؛ مبانى جرم شناسى، ج 2، ص 1196 و 1197، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ هشتم، 1386.

[3] - زهير خوشگو تهرانى، من كودكم را دوست دارم، ص 9، چاپ اوّل، انتشارات مهر اميرالمومنين( عليه السلام)، 1385.

[4] - دكتر ناصرالدّين صاحب الزمانى؛ راز كرشمه ها، ص 227 و 228، مؤسسه مطبوعاتى عطايى، تهران، 1341.