گروهى بى‌كفايت و ناكارآمد، مناصب اجتماعى را اشغال كرده و روزگار انسان‌ها را سياه مى‌كردند.

اهميت اين شرط آن‌چنان روشن است كه هرگز نياز به اقامه دليل ندارد. و موضوع ولايت و زعامت، خود اين شرط را ايجاب مى‌كند، هرچند هيچ نوع دليلى بر آن نباشد.

پيامبر گرامى صلى اللّه عليه و اله و سلم فرمود:

كسى براى پيشوايى صلاحيت دارد كه در او سه شرط زير موجود باشد:

1. پرهيزگارى كه او را از گناه باز دارد.

2. بردبارى كه خشم خود را كنترل كند.

3. خوش رفتارى با گروهى كه بر اداره آنان گمارده شده است تا آنجا كه با آنان چون پدر مهربان رفتار كند.[1]

ب. عدالت و پاكدامنى‌

پاكى و پيراستگى از گناه، شرط ديگر زعامت است. امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايد:

«اتقوا الحكومة فانّ الحكومة انّما هى للإمام العالم‌

[1] - لا تصلح الإمامة إلّا لرجل فيه ثلاث خصال ورع يحجزه عن معاصى اللّه، و حلم ملك به غضبه، و حسن الولاية على من يلى حتى يكون لم كالوالد الرحيم.( اصول كافى، ج 1، ص 407، حديث 8).